actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Slecht racismerapport voor Antwerpse politie

Bruine

In wereldsteden als Parijs of Londen valt het telkens weer op hoe vanzelfsprekend mensen van allochtone origine deel uitmaken van het politiekorps. De sikh met tulband die het verkeer regelt op Trafalgar Square, de donkere Afrikaanse die met haar stengun op de heup een oogje in het zeil houdt in de Gare du Nord. Ze zijn met veel.

In Antwerpen, een stad waarin volgens de recentste demografische cijfers ongeveer een derde van de bevolking allochtone roots heeft, werken er 38 agenten van allochtone afkomst in een operationeel korps van 2.200 mensen, niet eens 2 procent. Dat cijfer op zich is al een aanwijzing dat de zo fel nagestreefde integratie niet helemaal verloopt zoals het zou moeten.

Bovendien blijkt uit een tot hiertoe zorgvuldig binnenskamers gehouden rapport dat de onderlinge verhoudingen allesbehalve optimaal verlopen. "De Antwerpse lokale politie staat nu eenmaal bekend als een werkomgeving waar racisme eerder de norm is dan de uitzondering", getuigt een allochtone agent. In het rapport wordt melding gemaakt van kleine pesterijen, van het weigeren een hand te drukken tot het weigeren samen te patrouilleren. Agenten nemen in groep een baaldag of een dag ziekteverlof als het dienstrooster hen die dag laat werken onder een allochtone officier. Meldingen en klachten over racisme worden gebagatelliseerd of weggelachen. "De meerderheid van de collega's van vreemde origine bevestigen dat zij al problemen ondervonden", staat letterlijk te lezen. Toch zegt de politieleiding dat het niet klopt dat het korps in het algemeen racistisch zou zijn. Uit de eerste vaststelling deze conclusie trekken, vraagt het talent van een struisvogel.

Uit de rondvraag blijkt ook dat de 'blanke' agenten hun 'niet-blanke' collega's verwijten geen gevoel voor humor te hebben wanneer er al eens een racistische mop wordt verteld, dat ze hun origine gebruiken als wapen en er alleen zitten omwille van 'positieve discriminatie'. Het toont aan, voor zover nodig, hoe diep de vooroordelen er nog in zitten, hoe weinig vanzelfsprekend het is om het politiekorps om te bouwen tot een spiegel van de samenleving die ze zou moeten beschermen en dienen. En vooral duidt de geheimhouding van het rapport erop dat het probleem niet eens erkend en aangepakt wordt, maar liever weggemoffeld en genegeerd.

Yves Desmet

Blog DM, 23-04-2011