actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Hoe maak je een eind aan de ongezonde relatie van je kind?

Hoe maak je een eind aan de ongezonde relatie van je kind?

Een jongen (17) heeft al twee jaar een vaste vriendin. Een moeilijk meisje, van wie hij niet vrolijker wordt. Dat geldt ook voor zijn ouders. Kunnen zij iets doen?

Ze zijn nog maar zeventien, maar ze lijken wel getrouwd, compleet met echtelijke sleur. Het meisje is mager, ze heeft een bleke huid, zwart omrande ogen en een hoop problemen thuis. De jongen is lief en zorgzaam, hij biedt haar zijn brede schouder en sloten warme thee. Na de troost volgt de ruzie, daar zijn de ouders van de jongen vaak ongewild getuige van.

Niet alleen over de ruzies piekeren deze ouders, maar over de hele metamorfose van hun zoon. Van de vrolijke, sportieve vent die zij kenden, is niet zo veel meer over. Hun zoon verwaarloost zijn vrienden, slaat steeds vaker zijn voetbaltraining over en loopt uit solidariteit met zijn vriendin ook rond met een tobberig gezicht. Tot overmaat van ramp heeft het tweetal nu ook samenwoonplannen: het meisje wil het huis uit, de zoon wil met haar mee. Terwijl zijn ouders zeker weten: 'Dit meisje is een miskleun'. Klopt hun oordeel? En kunnen zij hem nog voor deze relationele ramp behoeden?

Op de eerste vraag zegt de Groningse hoogleraar psychologie Bram Buunk: "Waarschijnlijk wel. Ouders zien veel, daar ben ik van overtuigd." Natuurlijk is hun blik gekleurd door de overtuiging dat hun kind geweldig is en dus niemand goed genoeg. Maar ouders hebben óók levens- en liefdeservaring, en kennis van het karakter van hun zoon. "Er lopen duizenden ouders in Nederland rond die ontevreden zijn over de partner van hun kind", zegt Buunk. "Sterker nog: het komt, denk ik, nauwelijks voor dat ouders met meerdere kinderen met alle partners blij zijn." Misschien is die wetenschap deze vader en moeder tot troost.

Buunk spreekt zelfs van 'een universeel conflict'. Uit een recent onderzoek van zijn promovenda Shelli Dubbs blijkt dat ouders en kinderen van Uruguay tot Japan ruziën over de partnerkeuze. "Kinderen zoeken vaak een partner die er leuk uitziet en lekker ruikt", zegt de hoogleraar. Terwijl ouders religie, sociale status en verantwoordelijkheidsgevoel veel belangrijker vinden dan uiterlijk.

Daarbij leggen ze de nieuwe vriend van dochters iets vaker onder het vergrootglas dan de nieuwe vriendin van zonen. Maar ook die laatste wordt getest, aldus Buunk. "Ze moet emotioneel stabiel zijn en natuurlijk geen lellebel. Ouders wegen haar als toekomstige moeder."

Daar zijn ook de ouders van de zeventienjarige jongen bang voor: dat dit probleemmeisje met haar zwarte ogen straks over hun nageslacht waakt. Sinds het samenwoonplan liggen ze van die gedachte zelfs wel eens wakker. Van Buunk komt geen soelaas. "Verbieden helpt niet, kritiek werkt averechts. Misschien moeten deze ouders accepteren dat kinderen nou eenmaal niet naar hun ouders luisteren, dat dit gewoon bij het leven hoort."

Een cabaretier uit vervlogen tijden biedt misschien wel een oplossing, zei pedagoog Steven Pont vorige week in een radioprogramma. Hij citeerde Wim Sonneveld, die beschrijft hoe een dochter met precies de verkeerde schoonzoon thuiskomt. Vader pakt het zo aan: "Ik prees hem regelrecht het graf in. [...] Binnen een maand had ik hem plat."

Trouw, 21-04-2011 (Iris Pronk)