Ik las dit artikel op De Standaard Online. Voor mij was het boeiend om hier een andere blik op het artikel te lezen. Lien bekijkt het aantal scheidingen. Ik moet toegeven dat dit voor mij iets is waar ik niet meer zo bij stilsta. Mijn ouders zijn gescheiden, net zoals zovele anderen. Zelf ben ik ook niet meer bij de vader van mijn kind.
Zowel bij mij als bij mijn moeder had dit niets met datingsites, facebook of het willen van meer en beter te maken. Ik begrijp de mening van Lien wel.
Volgens mij ligt "de waarheid" hier in het midden. Sommige mensen geven inderdaad te snel op of zijn te vatbaar voor deze verleidingen. Maar ik denk dat veel mensen nog wel die stabiliteit willen van een gezin , mensen die echt van hun partner houden en werken aan hun relatie. Ik ben voorstander van het vechten voor en werken aan een relatie. Dit is nodig bij iedere soort relatie: vriendschap, liefdesrelatie, ouder-kind relatie,...
Maar ik geloof ook dat dit soms niet voldoende is. Je moet dit beiden willen, vaak bevindt zich daar het probleem al.

Mijn eerste gedachten bij dit artikel richtten zich op het kind. Dit gaat om kinderen die al in die zich al in die situatie bevinden. (Die ouders terug onder één dak zetten zal zeker geen oplossing zijn. )
Tegenwoordig is het inderdaad zo dat co-ouderschap (week/week) de voorkeur krijgt. Ik vind het positief dat mannen als basis evenveel rechten hebben t.o.v. van hun kind als vrouwen. Maar uiteindelijk gaat het hier over het belang van het kind en ieder kind is anders. Ik vind dat je als ouder je keuzes moet maken met de vraag "Wat is het beste voor mijn kind?" op de voorgrond.
Is co-ouderschap het beste? Ik weet het niet... Ik ken mensen waarbij de kinderen in het huis blijven en de ouders verhuizen. Misschien het beste voor de kinderen. Maar is dit leefbaar voor de ouders?
Een kind toewijzen aan één ouder, lijkt mij ook niet het beste tenzij hier een zeer grondige reden voor is. Maar ik blijf van mening dat een kind contact met beide ouders verdient. Hoe je dat praktisch gezien regelt in het belang van het kind is in iedere situatie anders.
Je kind niet willen meegeven aan je partner wanneer er door de rechter gekozen is voor co-ouderschap, lijkt mij niet het beste voor je kind. Tenzij deze rechter een foute keuze gemaakt heeft. Want zoiets kan je enkel verantwoorden als je denkt dat je kind niet veilig is bij je ex-partner.

Scheidingen zijn geen gemakkelijke situaties. Opgroeien met gescheiden ouders, kan zeer moeilijk zijn. Maar als beide ouders hun best doen om dit op een goede manier te regelen, een manier die het belang van het kind centraal stelt, denk ik dat het best wel oké is.