Zolang men in dit land niet bereid is zich één te maken met de ander, zal men er nooit volkomen gelukkig zijn. Want waar verdeeldheid is, is het verval en de dood. Zo is het ook nodig bereid te zijn de taal van de ander te begrijpen.

Het is mooi de schat van de ander te ontdekken, omdat wij diep vanbinnen verlangen naar het goud dat ons volledig maakt. Dat goud is de rijkdom die de ander te bieden heeft. Maar wees dan open, en het zal tot je komen. Wie gesloten blijft zal immer arm zijn.

Zo is het ook met de verhouding tussen Vlamingen en Walen, tussen Europa en de wereld en tussen God en de mens. Waar de handen niet in elkaar worden geslagen blijft het land onbewerkt, en kunnen er nooit bloemen bloeien. Slechts enkelen zullen dan zaaien en maar weinig oogsten. Het is echter beter samen aan de slag te gaan en zo veel moois voort te brengen. Alleen dan is het leven het leven waard, en komt de mens tot het bestaan waartoe hij bedoeld is.