Jaarlijks gaat er zo'n 500.000 ton voedsel verloren in Vlaanderen. Dat is ongeveer 83,33 kg per Vlaming per jaar en, gerekend met een gemiddelde levensverwachting van 80,6 jaar in 2008, zo'n 6713,98 kg in het leven van de Vlaming. Toch wel opmerkelijk hoge cijfers als je het mij vraagt. Hoe het zover is kunnen komen? Een eerste grote reden hiervoor is volgens mij te vinden in de algemene, maatschappelijke drang naar het meer. We leven in een maatschappij waar meer altijd beter is en dat weerspiegelt zich in ons koopgedrag. Een pakje kaas meer of minder? Geen haan die er naar kraait. Ook ik betrap me er voortdurend op. Als ik op het einde van de week mijn koelkast op kot opentrek, moet ik namelijk steeds een heleboel weggooien: beleg, vlees, fruit, en ga zo maar door. Dit terwijl ik na ruim anderhalf jaar mijn eetgewoonten toch zo zou moeten kennen.

Maar, ook de supermarkt speelt in dat verspilgedrag, zoals Matthias reeds aangeeft, een belangrijke rol. Onze supermarkten zijn voor tal van producten immers nog steeds heel sterk gericht op de typische gezinnetjes van twee en vier personen. Dit hoewel het aantal alleenstaanden in België blijft stijgen en er uiteraard ook veel gezinnen zijn van drie en vijf personen. Kleinere verpakkingen voor bijvoorbeeld beleg en yoghurt lijken dus aangewezen. Al zal dan het ecologische vraagstuk weer komen bovendrijven. Want, kleinere hoeveelheden betekenen automatisch ook meer verpakkingsafval.