Vergeet Bradley Manning niet


Bradley Manning, de man die WikiLeaks geheime documenten zou hebben bezorgd, wordt in afwachting van zijn proces in de gevangenis van Quantico slecht behandeld. DUNCAN CAMPBELL roept nu al op voor een manifestatie die hem een hart onder de riem moet steken.


Sinds gisterochtend moet soldaat eerste klas Bradley Manning naakt op het dagelijkse appel verschijnen in de basis van de Amerikaanse marine in Quantico in Virginia. Manning zit er vast op diverse beschuldigingen, waaronder ‘hulp aan de vijand'. Hij zou een belangrijke rol hebben gespeeld in het lekken van tienduizenden Amerikaanse geheime documenten aan WikiLeaks.

Manning had geklaagd over het feit dat hij onder constante observatie staat, als onderdeel van een blessurepreventie-programma. Hij had spottend opgemerkt dat hij zichzelf perfect kon verwonden met de elastiek van zijn onderbroek of met zijn teenslippers. Het resultaat is dat zijn ondergoed en zijn schoeisel 's nachts worden verwijderd uit zijn cel en dat hij zich 's ochtends naakt moet aandienen voor inspectie, alvorens hij zijn spullen terugkrijgt.

Als Manning Catch-22 gelezen heeft, en dat heeft hij ongetwijfeld gedaan, dan had de ervaring van hoofdpersonage Yossarian hem moeten leren dat het Amerikaanse leger niet aan ironie doet. Terwijl hij daar eenzaam opgesloten zit, wat al tien maanden het geval is, vraagt hij zich misschien af hoeveel de buitenwereld weet over zijn situatie. Hij is in veel opzichten de vergeten man van het WikiLeaks-verhaal geworden, ook al is het Manning die de zwaarste straf riskeert en is het Manning die ervan beschuldigd wordt de meest explosieve documenten gelekt te hebben, die WikiLeaks vervolgens wereldkundig maakte. Zoals het collateral murder-filmpje van een aanval in 2007 op burgers in Irak met een Amerikaanse Apache-helikopter.

Een van de weinigen die de verdediging van Manning opneemt, is Daniel Ellsberg. Die werd er zelf van beschuldigd levens op het spel te zetten en aan landverraad te doen, toen hij veertig jaar geleden Pentagon-documenten vrijgaf over de aanpak van de Vietnamoorlog. Ellsberg schrijft in zijn memoires, Secrets, dat hij zich de woede op de hals haalde van de Amerikaanse regering en het leger. Niet alleen werd een plan beraamd om in te breken in het kantoor van zijn psychiater, om belastend materiaal over hem te vinden, hij kreeg ook een team Cubaanse huurlingen op zich af gestuurd om een speech van hem te verstoren en zijn benen te breken.

Het is huiveringwekkend hoe de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger en president Nixon bespraken op welke manier ze hem het best konden beschadigen. Dankzij opnamen van toen weten we dat Kissinger wilde wachten tot na de Vietnamoorlog, ‘dan kunnen we zeggen dat die smeerlap het bijna verknalde en niemand zal nog een moer geïnteresseerd zijn in oorlogsmisdaden'.

Manning wordt net zoals Ellsberg gedreven door idealisme, en niet zozeer door sinistere of commerciële motieven. Hij hoopt vast en zeker dat de mensen nog een moer geïnteresseerd zijn in oorlogsmisdaden, en dat nog altijd zullen zijn als zijn proces begint. Het gemak waarmee mensen worden gedood en de hypocrisie die hij heeft blootgelegd, zijn zoveel erger dan de vergrijpen die hem ten laste worden gelegd. De manier waarop hij behandeld wordt en de beschuldiging ‘hulp aan de vijand' – welke vijand is nog niet bekend, ze zullen er ongetwijfeld wel één vinden – doen denken aan de manier waarop Ellsberg werd aangepakt.

Mannings advocaat David E. Coombs merkt op zijn website op dat ‘de beslissing om Manning voor onbepaalde tijd elke nacht zijn kleren af te nemen duidelijk als straf bedoeld is. Er bestaat geen rechtvaardiging, en er kan ook geen rechtvaardiging bestaan voor zo'n vernederende behandeling van een gedetineerde'.

Het is duidelijk dat Manning geïsoleerd raakt in gevangenschap en wellicht alle hulp kan gebruiken in de paar maanden voor zijn proces. Het Bradley Manning Support Network plant een steunbijeenkomst voor hem op 20 maart in Quantico. Het zou van wrede ironie getuigen als de man die ervan beschuldigd wordt dat hij de aandacht gevestigd heeft op schaamteloos gedrag, nu zo zou moeten afzien omdat te weinig aandacht wordt besteed aan zijn hachelijke situatie.

Duncan Campbell, Brits freelance journalist en schrijver


© The Guardian, in DS, 09-03-2011

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB