Hiermee ga ik slechts gedeeltelijk akkoord. Deze stelling gaat inderdaad vooral op wanneer ouders zelf een negatief voorbeeld geven. Elke ouder die het beste wil voor zijn kinderen zal zijn uiterste best doen om het goede voorbeeld te geven, maar dit is geen garantie op succes. Er zijn kinderen die aan een goed voorbeeld geen boodschap hebben, die elke goed bedoelde raad naast zich neerleggen en hun zin doen. Bepaalde jongeren kan je als ouder zoveel straffen als je maar wil, bij hen hebben doorsneesancties weinig of geen blijvende invloed op hun gedrag. Soms zijn de negatieve invloeden van buitenaf veel sterker en laat de jongere zich hier eerder door beïnvloeden dan door de goede raad van ma en pa. Ik wil hiermee zeggen dat men er niet zomaar van kan uitgaan dat men de ouders moet straffen omdat hun kind probleemgedrag blijft stellen. Zij wéten zich dikwijls gewoon geen raad. Een engagementsverklaring op papier biedt in deze gevallen geen oplossing. Het is volgens mij beter dat CLB, directie, klastitularis, ouders én leerling rond de tafel gaan zitten. Op die manier kan al snel duidelijk worden waar het schoentje wringt. Schoolmoeheid bijvoorbeeld die aan de basis ligt van volgehouden spijbelgedrag kan je als ouder zeer moeilijk oplossen.