Enkele weken geleden zag ik een reportage op Canvas over euthanasie. Specialisten zeiden dat je pas die beslissing kan nemen als je zelf 'op het kruispunt' staat. Velen zeggen: "zet bij mij de machines maar af als ik moet leven als een plant" zo ook een man in de reportage die een motorongeluk had gehad. Hij kon alleen zijn ogen nog bewegen. Zijn familie zei dat hij altijd zelf gezegd had indien hem zoiets zou overkomen dat ze de machines moesten uitzetten. Maar de dokters weigerden omdat ze dachten dat er nog hersenactiviteit was, weken hebben ze hem ondervraagd (om te zien of hij nog in staat was om te beslissen) om dan de cruciale vraag te stellen of hij nog wou behandeld worden of dat ze de machines moesten uitzetten. Hij wou verder, ook al had hij altijd gezegd dat hij niet wou leven als een plant. Het is dus niet zo zwart/wit. Mijn moeder heeft op het gemeentehuis zo'n wilsverklaring gaan tekenen zodat ik nooit voor de beslissing zal komen te staan maar toch heb ik er een raar gevoel bij.