Mocht dit artikel in de krant van 1 april gepubliceerd worden, dan was het een duidelijke aprilgrap. Maar neen, het lijkt wel bittere ernst.
Eerst en vooral zou ik denken dat je toch zelf wel weet hoe je je voor een bepaalde functie moet kleden. Een schooldirecteur zal zijn strandshort ook thuis laten als hij zich op een zonnige morgen naar zijn school begeeft. Een turnleraar zal niet in maatpak verschijnen in de turnzaal enz.

Er zullen uiteraard altijd mensen zijn die het minder nauw nemen met ongeschreven dresscodes en daarvoor is het goed dat er enkele richtlijnen op papier staan. Persoonlijk vind ik het bijvoorbeeld niet kunnen dat vrouwelijke werknemers op de werkvloer verschijnen in weinig verhullende kledij (mnirok, te diepe halsuitsnijdingen, ...). Het maakt niet uit of het een arbeidster, bediende of ambtenaar is.

Hygiëne is een belangrijk punt en ik zou het kunnen aannemen dat mensen die er onverzorgd bijlopen of die je van op een afstand ruikt aankomen, hierop attent gemaakt zouden worden. Een stuk zeep, shampoo, wasmiddel (en voor de mannen: scheermesjes) kosten geen fortuinen en behoren inmiddels tot de standaarduitrusting in de badkamer.

Wat de Zwitserse werkgever daarentegen eist, is volgens mij echt wel een brug te ver. Gaat hij dagelijks zijn personeel screenen op kleur van ondergoed en sokken? Wat gebeurt er wanneer een man een beige/witte broek draagt (afschuwelijk in combinatie met zwarte sokken)? Betaalt hij het maandelijkse kappersbezoek of is dit op eigen kosten? (Ik denk wel dat men als bankbediende in Zwitserland een deftig inkomen heeft, maar toch...).

Een laatste bedenking die ik bij dit artikel heb: is er nu iets zo ouderwets en onappetijtelijk als vleeskleurig ondergoed?