Minister Smet is volgens mij een minister die ver van leerkrachten en schooldirecties verwijderd staat. Met de regelmaat van een klok gooit hij wilde ideeën op tafel, zonder eerst nagedacht te hebben over de uitvoerbaarheid en de gevolgen. Vorige week nog spoorde hij onze leerkrachten en leerlingen aan om op uitwisseling te gaan naar Marokko, nu zou hij leraars verplichten om tijdens hun vrije tijd in bedrijven te gaan werken.

Voor de buitenwereld lijkt het misschien wel alsof men in het onderwijs jaarlijks bijna een half jaar vakantie of vrijaf heeft, maar leerkracht zijn is geen 9 tot 5-job. Ook in je vrije tijd en zelfs wanneer je tijdens de vakantie in het buitenland bent, ben je min of meer bezig met je job. Musea bezoeken, documentatie verzamelen, ...

Een vraag die ik zou willen stellen aan de minister is of hij alle leerkrachten wil opeisen (gaat hij bijvoorbeeld kleuterleid(st)ers inzetten in crèches?). Welke meerwaarde zouden bedrijfsstages betekenen voor bijvoorbeeld leekrachten Latijn? Wat wil hij doen met mensen die de overstap al gemaakt hebben van het bedrijfsleven naar het onderwijs? Sommigen die voor de klas staan, hebben in hun rugzak jaren ervaring in de bedrijfswereld zitten.

Verder denk ik dat hij de vrije keuze van mensen moet respecteren. Voor het onderwijs kiezen, wil zeggen dat je er 200 procent wil voor gaan. Er zijn mensen die zich gelukkig voelen in hun administratieve job, anderen willen alleen met hun handen werken. Wat is daar mis mee? Ik neem aan dat volwassen mensen over voldoende geestelijk vermogen beschikken om zelf beroepskeuzes te maken. Als ze ongelukkig zijn op de werkvloer, kunnen ze voor zichzelf uitmaken of ze al dan niet iets anders willen gaan doen. Ze hebben daarvoor geen minister nodig die hen in een bepaalde richting duwt.