"Witte scholen worden witter en zwarte zwarter. Het beleid werkt niet." Dat zegt Mieke Van Hecke, hoofd van het katholiek onderwijs. Van Hecke vraagt zich af of vechten tegen concentratiescholen nog zin heeft. Nederland heeft alvast de handdoek in de ring gegooid en staakt de strijd tegen segregatie.
Mieke Van Hecke.
Voor de topvrouw van de Guimardstraat is het duidelijk: de huidige pogingen om gekleurde scholen opnieuw wat witter te maken zetten geen zoden aan de dijk. "In de negen jaar dat het Gelijke Onderwijskansenbeleid loopt, zijn de witte scholen alleen maar witter geworden en de zwarte zwarter", zegt Mieke Van Hecke.

"Dat heeft niet per se iets met onderwijs te maken. Er zijn zoveel facetten die een rol spelen: mobiliteit, woonbeleid... Een sociale mix is een lovenswaardig doel om na te streven, maar ik vraag mij af of het haalbaar is. Zelfs als je geen rekening houdt met de vrije schoolkeuze, en kinderen in de eigen buurt naar school laat gaan, dan nog lijkt het een utopie. Wat doe je dan in dorpen zonder allochtonen of in wijken waar amper autochtonen wonen?"

Raymonda Verdyck, afgevaardigd bestuurder van het Gemeenschapsonderwijs (GO), geeft Van Hecke gelijk. "Wat we nu doen, werkt inderdaad niet en dat is een pijnlijke vaststelling."

Voor Verdyck moet men op zoek gaan naar nieuwe manieren om de segregatie tegen te gaan, maar Van Hecke wil duidelijk een heel andere discussie voeren. "Willen we nog op zoek gaan naar manieren om op school een mix tussen allochtone en autochtone leerlingen te creëren, of kiezen we ervoor om de concentratiescholen nog extra te ondersteunen?", vraagt Van Hecke zich af. "Dát moet de inzet zijn van een maatschappelijk debat dat dringend moet worden gevoerd."

Zelf wil ze niet vooruitlopen op de uitkomst van de discussie, maar in Nederland is het voor minister van onderwijs Marja van Bijsterveldt (CDA) een uitgemaakte zaak: "Het gaat om kwaliteit. Wit of zwart is minder belangrijk", zegt ze en dus staakt ze de strijd tegen segregatie. Een van de redenen waarom Van Bijsterveldt niet langer actief streeft naar gemengde scholen, is dat volgens haar "wetenschappers aangeven dat het verschil niet in de kleur zit".

Professor Paul Mahieu van de Universiteit Antwerpen voert momenteel een onderzoek over segregatie in het basisonderwijs, en hij kan niet anders dan haar gelijk geven. "De impact van de sociaaleconomische achtergrond van een kind is veel groter dan die van de etnische achtergrond", verklaart hij. "Het is zeker geen zwart-witverhaal waarbij concentratiescholen alleen maar negatieve kenmerken hebben. Voor allochtone kinderen is het welbevinden bijvoorbeeld net hoger in een zwarte school. Het is meer een ideologische kwestie: aanvaard je concentratiescholen of niet?"

Wie zich in deze discussie voorlopig op de vlakte houdt, is minister van Onderwijs Pascal Smet (sp.a). Hij liet gisteren weten voorlopig niet te willen reageren op het nieuwe Nederlandse beleid.

bron: DeMorgen.be 8/02/2011

Eigen mening: Het streven naar gelijke kansen in het onderwijs is een nobel doel, maar door een mix van leerlingen, puur gebaseerd op ras krijgen we volgens mij ironisch genoeg te maken met een vorm van apartheidsbehandeling die al lang genoeg geduurd heeft.Nu we hoe langer hoe meer met zekerheid kunnen zeggen dat achterstand niets met het ras te maken heeft kunnen we misschien eens op zoek gaan naar de echte redenen ( thuissituatie, leefwereld van de jongeren, eventuele taalachterstand…) en hier een gepast antwoord op vinden. Het feit dat Mr. Smet nog niet heeft gereageerd wil volgens mij zeggen dat hij niet anders kan dan het fout beleid toegeven.
De problemen omtrent concentratiescholen zijn volgens mij niet te danken aan de verhouding tussen allochtonen en autochtonen, maar aan het percentage van leerlingen met een leerachterstand. Deze achterstand zou volgens mij weggewerkt kunnen worden met een betere aanpak van de taalachterstand. Een mogelijke oplossing zou de oprichting van kleuterklasjes, specifiek gericht op kinderen met een taalachterstand, kunnen zijn.