Wat mij vooral opvalt is dat er tegenwoordig meer kinderen en jongeren moeten blijven zitten (of afzakken naar een 'lagere' richting) dan vroeger. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met het in stand houden van ons hoog onderwijsniveau (prestige!). Wie niet voldoet, wordt wel 'gekneed' tot hij/zij voldoet aan de eisen van de overheid (eindtermen of ontwikkelingsdoelen). Dit is in andere landen veel minder aan de orde, zoals bv. IJsland, Noorwegen of Groot-Brittannië (zie artikel).

Ik ben eerder voorstaander van een onderwijsvorm waarbij gekeken wordt naar de eigen kwaliteiten van het kind of de jongere en minder naar de overkoepelende te behalen doelen. Natuurlijk is dit een beetje idealistisch, maar als een leerkracht zijn leerlingen motiveert en de kwaliteiten van zijn leerlingen kent, mag het normaal geen probleem vormen om iedere leerling de vooropgestelde doelen te laten bereiken. In mijn ogen is de leerkracht grotendeels bepalend voor het al dan niet zittenblijven van het kind of de jongere. Het is immers zijn taak om de doelen te bereiken bij de kinderen of jongeren, dus hen te motiveren! Dus leerkrachten in Vlaanderen (en elders), er is nog werk aan de winkel!