Sigaretten en tabak hebben niet geleden onder de crisis: hun verkoop is in België de voorbije twee jaar toegenomen. In vergelijking met 2009 blijft het aantal rokers weliswaar stabiel. Dat concludeert het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisaties (OIVO) uit een peiling bij meer dan 3.300 consumenten en analyse van gegevens van de FOD Financiën.
In 2010 werden 8 procent meer sigaretten verkocht tegenover 2009. Roltabak ging vorig jaar zelfs 13,7 procent meer over de toonbank dan het jaar voordien.

Toch blijft het aantal rokers stabiel ten opzichte van 2009. Het aantal dagelijkse rokers zakte in 2010 verder tot minder dan 18 procent van de bevolking, waar dat in 1982 nog 40 procent was en in 2004 nog net boven de 20 procent. Van de vrouwen rookt 13 procent dagelijks, tegenover 20 procent van de mannen. Wanneer ook rekening gehouden wordt met gelegenheidsrokers, blijkt dat in totaal een Belg op de vier rookt.

Er zijn wel regionale verschillen: zo wordt in Vlaanderen (19 procent) en Brussel (20 procent) door meer mensen dagelijks gerookt dan in Wallonië (14 procent). Opvallend is ook dat het aantal dagelijkse rokers afneemt met de leeftijd. Iets meer dan de helft van de Belgische rokers geeft aan te willen stoppen.

Het OIVO stelt daarnaast vast dat de meest kwetsbaren binnen onze samenleving minder dan andere sociale groepen van plan zijn om de sigaret vaarwel te zeggen. 'Overheidsacties zijn en blijven dan ook broodnodig', zo klinkt het.

Bron : De Standaard

Mening : 25% van de Belgen rookt ! Het aantal rokers blijft stabiel maar de tabaksverkoop stijgt wel. Wilt dit dan zeggen dat de - reeds bestaande - rokers meer en meer zijn beginnen roken door de crisis? Dat de tabaksverkoop zelfs stijgt tijdens een economische crisis bewijst dat mensen geen afstand van hun sigaret kunnen nemen en dit voor hen een verslaving is geworden. De meest kwetsbaren binnen onze samenleving moeten ook gesensibiliseerd worden de sigaret vaarwel te zeggen. Ze moeten gewezen worden op de hoge kosten (!), het verhoogde risico op gezondheidsproblemen, ... etc. Overheidsacties kunnen hieraan bijdragen maar volgens mij kan hun naaste omgeving meer invloed op hen uitoefenen. Ook dokters zouden hun rokende patiënten telkens moeten wijzen op de gevaren. Ik weet niet of overheidsacties de mogelijkheid hebben om de kwetsbaren in onze samenleving individueel aan te sporen te stoppen met roken. Want wat doet zo'n flyertje (in de brievenbus) met een verslaafd persoon? Ook affiches, 'boodschappen van algemeen nut', ... hebben denk ik maar weinig effect op de 'kwetsbaren van onze samenleving'.