Deze cijfers zijn enorm schrikwekkend. Ongeveer 1 op 7 gezinnen leeft in armoede, en moet knokken om rond te komen in de maand.
Ik vind dit vooral erg voor de kinderen in zo’n gezin. Veel mensen staan daar niet bij stil, maar ook de kinderen ondervinden de beperkingen die het gezin in kwestie heeft.
Als je als kind met Sinterklaas of Kerstmis geen cadeau krijgt, of wanneer je een goed rapport hebt en je krijg geen beloning maar de rest van jou klas wel. Of als je thuis geen internet hebt omdat het te duur is, maar jou klasgenootjes zijn bezig over wat ze allemaal op msn of netlog besproken of gezien hebben. Gaan kinderen zich benadeelt voelen en beginnen ze vragen te stellen aan hun ouders. Ouders kunnen er moeilijk een antwoord op geven, want verschillende kinderen in zulke situaties zijn nog te jong om de financiële problemen van hun ouders te begrijpen.
Er wordt in onze maatschappij veel actie gevoerd rond de vierde wereld, de onderklasse in het rijke Westen en Noorden. Zij zijn van het principe “Eerst armoede in België bestrijden, dan het buitenland helpen”. Want inderdaad, als de armoede blijft aanslepen en meer en meer mensen komen financieel in de problemen, zal de beter bemiddelde Belg moeten inspringen en dit aan de hand van het verhogen van de belasting kosten.
Persoonlijk zou ik zelf ook iemand afwimpelen die komt vragen achter sponsoring voor de armen in ons land, maar als je deze cijfers bekijkt denk ik volgens mij de volgende keer wel eens twee keer na.