Ik heb dit al vele malen gehoord, dat games zouden helpen bij een betere oog-handcoördinatie en betere reflexen en geloof ook effectief dat het waar is.
Toch moeten we hier kritisch tegenover staan, en niet denken dat door dagenlang te gamen we eigenlijk onszelf aan het trainen zijn voor dingen in het dagelijkse leven. Er staat niet in het artikel in welke mate deze vaardigheden worden beïnvloed, dus eigenlijk kan het een klein, maar nauwelijks waarneembaar verschil maken. Hierbij stel ik mij dan de vraag of dit opweegt tegen de nadelen van gamen. Het gaat tenslotte over de oog-handcoördinatie en de reflexen, maar worden die niet door zowat alles wat we normaal zouden doen op een dag getraind, zoals bijvoorbeeld autorijden?