Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik het heel leuk vind voor dit meisje dat ze toch een min of meer gewoon leven kan leiden en uit de voeten kan zonder de constante hulp van anderen. Ik zou zeker niet in haar schoenen willen staan dus zeker respect ervoor.

Ten tweede snap ik echt de reactie van de ouders niet. Ik heb veel respect voor ieders geloof maar ik denk dat het welzijn van je eigen kind nog steeds boven je geloof moet gaan. Moest de mogelijkheid van de pony er nu niet zijn geweest, wat zouden ze dan gedaan hebben? Hun kind haar hele leven laten sukkelen door toedoen van hun geloof? Ik denk dat men in zulke situaties toch moet nadenken wat prioriteit is.