Herman De Dijn is filosoof, emeritus hoogleraar aan de KU Leuven. Volgens hem wordt de Rooms-katholieke kerk in dit land van binnenuit aangevallen door katholieken die al lang geen katholieken meer zijn. Torfs, Devillé en anderen hadden allang hun conclusies moeten trekken.

De eerste grote leegloop gebeurde na het concilie. De finale leegloop zal niet alleen te maken hebben met het misbruik-schandaal, maar ook met de erosie van de katholieke identiteit
We zijn nu ongeveer een half jaar na de start van het schandaal van het kindermisbruik in de Katholieke Kerk in Vlaanderen. Het is interessant die periode in haar geheel te overschouwen en te zien wat zich daarin geleidelijk duidelijker demonstreerde. Het lijkt intussen niet langer te gaan om een afrekening met structuren die tot seksueel- en machtsmisbruik leidden, maar met de katholieke kerk als zodanig. Telkens opnieuw worden aanleidingen gevonden om het vuur van de afkeer levend te houden en dat zoals het in het huidige medialandschap past telkens gebonden aan het al dan niet terecht neerhalen van personen die het kwaad personifiëren: Vangheluwe, Danneels, Léonard. We hebben maatschappelijk gezien nog weinig met elkaar gemeen, tenzij het negatieve zich afzetten tegen 'l'infâme'.

Maar ik zou het vooral over een tweede fenomeen willen hebben, niet zozeer de aanval van buitenaf, maar van binnenuit. Wat we nu meemaken is het openbaar worden onder druk van de omstandigheden van wat wijlen Frans Verleyen al jaren geleden het stille schisma van de kerk in Vlaanderen noemde (zie zijn boek Want buiten is het koud. De katholieken en hun verzwegen schisma, 1995). In zijn ogen waren de meeste Vlaamse katholieken en instellingen al lang niet meer katholiek, maar zoals ze zelf graag zeggen 'christelijk'.

Afvalligen
Volgens Verleyen, en hij heeft gelijk natuurlijk, kan men niet katholiek zijn zonder een hechte band met de apostolische en Roomse traditie. Het zich 'outen' van het schisma wordt op de spits gedreven wanneer de nieuwe aartsbisschop op zijn ondiplomatische manier standpunten herhaalt die altijd al tot de Roomse leer behoorden. Hij krijgt de hele 'christelijke' goegemeente over zich heen en er breekt haast een openlijke revolutie uit (zie bijvoorbeeld het opiniestuk van 'priester op rust' Rik Devillé in DM van 5/11). Volgens Verleyen zijn vele priesters zoals Rik Devillé, die hij met name noemt, eigenlijk afvalligen. Men kan zich inderdaad afvragen waarom zij niet al lang eerlijk uit de kerk stapten. Waarschijnlijk alleen om de systematische subversie van binnenuit te kunnen voortzetten. Het is natuurlijk alleen maar door hun relatie met de institutionele kerk dat zij überhaupt de aandacht trekken. Neem die kerk weg en hun dissidentie wordt compleet oninteressant, de oprispingen van vooral 'grumpy old men' of van groepjes met hun eigen kleine privépausen. Ook Rik Torfs krijgt er bij Verleyen van langs. "Het werk van mensen zoals de Leuvense hoogleraar-jurist Rik Torfs (.) grenst bijna aan het onwezenlijke. Zij pleiten voor afdwingbare sociale, professionele en andere 'mensenrechten' binnen of aan de rand van de Vaticaanse 'wetgeving'. (.) Onbewust lijden ze aan een omgekeerd caesaro-papisme, want ze behandelen hun in wezen spirituele conflict op het wereldse forum. Ze laïciseren als het ware hun godsdienstig probleem."

We kunnen hier vandaag allerlei andere anomalieën aan toevoegen. Als Rome zijn standpunt tegen ivf herhaalt, wordt er door een priester tijdens een preek! schande over gesproken dat de paus de kinderen geboren via ivf het levenslicht niet gunt. Hoe kan men zo'n onfaire beschuldiging, ondoordacht of moedwillig gelanceerd door een paar professoren, zomaar napraten? Alsof men kinderen op welke manier ook geboren, al was het uit een incestueuze of polygame relatie, niet kan respecteren, zonder het soort daden of technieken die aan hun oorsprong liggen te mogen afkeuren. De psychiater-voorzitter van een kerkelijke commissie meende de paus zelf eens flink de les te moeten lezen. Zoals een minister in een politiek regime, moet een paus ook maar opstappen als bepaalde dingen in de organisatie fout lopen. De gekste voorstellen hoorde ik binnen mijn eigen universiteit op een van de discussiefora over de K van de KU Leuven. Zo moeten de leken onder de leiding van de universitaire overheid (?) het centrum van de kerk in Mechelen maar overnemen, en die kerk via audits en dergelijke reorganiseren.

In de war door jaren van dubbelzinnigheid lijken vele 'katholieken' en hun organisaties nu objectief in de kaart te spelen van degenen die de kerk radicaal willen terugdringen in de privésfeer. Is het verwonderlijk dat in dergelijke omstandigheden vele gewone gelovigen er de brui aan geven? Er lijkt haast niemand meer te zijn, ook binnen de kerk, die het geloof in zijn traditionele vorm, leer en geboden incluis, verdedigt. De eerste grote leegloop gebeurde na het concilie en de ontwijding en demythologisering die er feitelijk het gevolg van waren. De finale leegloop die nu dreigt te gebeuren zal niet alleen te maken hebben met het misbruikschandaal, maar ook met de totale erosie van de katholieke identiteit.

Individuele 'verlichting'
De ongelovige Verleyen wist, mede dank zij zijn historisch inzicht, dat het ondenkbaar is dat een organisatie die zich de apostolische erfgename weet van het Woord Gods zou aanvaarden dat dit Woord aan een democratisch referendum of aan de willekeur van de individuele 'verlichting' zou worden onderworpen. Wie dat niet kan aanvaarden, had eigenlijk al lang zijn of haar conclusies moeten trekken.

bron:
http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/D...dentiteit.dhtml

Eigen mening:
Dit is geen nieuwsitem, maar een opinie, gepubliceerd op de webstek van de morgen. Volgens mij legt dit echter, samen met de column die Barst gepost heeft, uit wat er momenteel aan de gang is in de kerkgemeenschap. De strijd tussen de progressieve christenen en de conservatieve katholieken is dankzij het openbarsten van het pedofilieschandaal in de media gebracht. Beide kanten vallen elkaar nu openlijk aan. Ik kan enkel maar hopen dat, als de storm weer gaat liggen, de strijd voor eens en voor altijd beslecht is en de heropbouw kan beginnen.