Steeds meer 60-plussers scheiden en dit verbaast me niets.
De gemakkelijkste verklaring is dat er vandaag eenvoudigweg meer 60-jarigen zijn dan 10 jaar geleden. Vroeger deden 60-plussers niet aan scheidingen omdat ze zo niet opgevoed waren, zoiets gebeurde gewoon niet. Deze generatie traditionele denkers sterft stilaan uit. De mensen die nu de 60-pluspopulatie vormen zijn al ruimdenkender en scheiden wordt alom aanvaard.
Ook het gaan werken van beide partners, zoals Ilse aanhaalde speelt volgens mij een rol. Na het pensioen plots 24/24 op elkaars schoot zitten valt vaak niet mee want dit zijn ze niet gewoon.

In de hedendaagse maatschappij is een scheiding geen marginaal verschijnsel meer. Nu de bevolking steeds ouder wordt, wil men de oude dag nog met plezier beleven en dit liever met een andere partner of alleen, dan met een partner waarmee je niet gelukkig bent. Prima begrijpbaar.
Daarbij komt dat scheiden steeds gemakkelijker wordt. Sinds de wet van Schuldloze echtscheiding in 2007 komt er geen onmogelijke procedure met advocaten en getuigen in de rechtbank meer bij kijken. Het gaat hier ook over mensen die vaak hertrouwt zijn en in hun huwelijkscontract meteen scheiding van goederen hebben opgenomen, dit maakt het verloop van een scheiding ook vlotter.

Zulk artikel zet volgens mij ook veel jongeren aan het denken. Je zou ervan beginnen twijfelen om überhaupt nog wel te trouwen. Heeft trouwen nog wel een bindende rol? De barriere om te scheiden wordt dadelijk zo laag dat men niet in het huwelijk stapt met de gedachte 'dit blijft mijn partner voor de rest van mijn leven', maar wel 'als het niet goed loopt, kunnen we nog altijd scheiden'. Dit lijkt mij geen positive evolutie.