Eigenwijs IJskonijn


,,Plots stond de massa in Nederland achter Pim Fortuyn, een extravagante relnicht, een dandy met afwijkende opvattingen en een Bentley met chauffeur. Daarna kiest die massa voor Jan Peter Balkenende, een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren. En toen had je... die vreemde Geert Wilders die met zijn rare kapsel populair werd''.


Voor smeuïge uitspraken over onze noorderburen - met wie we dezer dagen over gevoelige dossiers als de IJzeren Rijn en de uitdieping van de Westerschelde onderhandelen - moest je het afgelopen weekeinde niet bij een of andere stand-up comedian zijn. Het volstond om op bladzijde twee van Het Laatste Nieuws de waarheid volgens Karel De Gucht te lezen.

Heeft de man het bij het rechte eind als hij stelt dat Frankrijk en Nederland vorige week op een neen botsten omdat ze hun bevolking slecht hebben uitgelegd welke voordelen de Europese grondwet biedt? Misschien. Heeft de politicus gelijk als hij beweert dat een verdere uitbreiding van onze eigen Europese markt het beste antwoord biedt op de Chinese opmars? Waarschijnlijk. Gaat de Belgische minister van Buitenlandse Zaken uit de bocht door grootsprakerig de Nederlanders te kapittelen? Zeker.

Europa, het hoeft niet herhaald, bevindt zich in de zwaarste crisis sedert het ontstaan van de EU. Zowel onze zuiderburen als onze noorderburen vragen zich geschokt af hoe het nu verder moet. Dat de Belgische politieke klasse zich niet in shock bevindt, heeft ze maar te danken aan het feit dat de bevolking van dit land zich niet heeft uitgesproken in een referendum. De oude vos Louis Tobback zei gisteren dat ook bij ons de bevolking ,,neen'' zou hebben gestemd.

Maar dat heeft onze minister van Buitenlandse Zaken zo niet begrepen. Het dédain waarmee hij eerder al opmerkelijke resultaten boekte in zijn nooit aflatende pogingen om van de VLD een eendrachtige en strijdvaardige partij te maken, past hij nu toe op Nederland. ,,Zo overtuig je de mensen niet. Dan hadden Verhofstadt en ikzelf het wel anders aangepakt'', laat hij de journalist optekenen. ,,Zeker weten dat België 'ja' had gestemd''. Dat de tandem De Gucht-Verhofstadt het toonbeeld is van efficiëntie, dat weet intussen iedereen in de Melsensstraat, in de Wetstraat 16, in de Lambermont en... in de rest van dit land dat met verbijstering kijkt naar de capriolen van de VLD-coryfeeën.

Den Haag, zo ondervond Karel De Gucht meteen, laat zich niet afblaffen als partijgenoten die de macht van de gewezen voorzitter vrezen. De Belgische ambassadeur in Nederland, of diens plaatsvervanger, wordt vandaag op het matje geroepen. Een toch wel uitzonderlijke maatregel in de relatie tussen beide landen. De haastige excuses vanuit China van Karel De Gucht - die eerst nog beweerde dat hij verkeerd was geciteerd - volstaan niet voor Nederland.

Ook in internationale politiek geldt dat ,,gij het geknakte riet niet zult breken''. Nederland noch Frankrijk heeft behoefte aan grootsprakerige Belgische schoolmeesters die in kranten gaan vertellen hoe slecht Parijs en Den Haag Europa hebben verkocht aan hun onderdanen. De knoop waarin Europa zich bevindt, zal niet ontward worden door populistische bewindslieden die elkaar stijfburgerlijke Harry Potters of eigenwijze ijskonijnen noemen. Zoveel zou ook een Belgische minister van Buitenlandse Zaken moeten weten.


06/06/2005 Door Peter Vandermeersch

©Copyright De Standaard

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB