Ik ben een paar jaar terug naar Barcelona geweest en daar zie je in de zijstraten zeer veel armoede.. Er zat daar ook een man met een konijntje en een mondharmonica en mijn vriendinnen en ik hebben toen onze appels, pistolets enzovoort aan hem gegeven en dat is een beeld dat ik nooit vergeet! Die man begon te wenen van blijdschap en die heeft toen superveel liedjes voor ons gespeeld omdat hij zo dankbaar was, zijn konijntje kreeg eerst eten en hij had toen nog net een appel voor zichzelf. Dat is een beeld dat mij vanbinnen nog altijd ontroerd omdat die man zo gelukkig was door een paar stukjes brood. Het gevoel dat wij toen hadden was onbeschrijfelijk! Sommigen onder ons kregen zelf tranen van ontroering.

Vandaar dat ik zo blij ben met dit artikel, er is zoveel armoede en mensen kunnen op zoveel manieren een tandje bijsteken voor deze minder bedeelden. Als iedereen hetzelfde gevoel ooit heeft gehad, dan snap je het wel Maar er zijn inderdaad ook profiteurs die hun kinderen met slechte kleren de straat op sturen om hen 's avonds op te komen halen met de auto. Of mensen die geld vragen voor drugs,drank of sigaretten..

Ik denk trouwens dat mensen die echt niets hebben zich een beetje schamen ook, omdat ze zich minderwaardig voelen als ons, omdat ze niets hebben. Daar aan kan je ook al een verschil zien tussen de echte armen en de ... ik weet niet hoe ik ze kan noemen.