Wat er zich nu afspeelt in Haïti is inderdaad gewoon rampzalig. Ik heb gisteren ook de beelden gezien die gewoonweg schokkend waren. Of de versterkingstroepen goed bezig zijn of niet daar wil ik niet echt over uitwijden. Hetgeen ik erg vind is dat de dag vandaag zoveel mensen moeten lijden en dan spreken we niet enkel over Pakistan en Haïti. Er zijn nog zoveel andere landen waar er armoede, vervuiling, epidemieën,... heersen en kan je dit dan fair noemen. Een mens is een mens en iedere mens heeft in principe recht op 'een leefbaar leven'. Ik wil hierbij benadrukken dat niet enkel wat in de media komt het ergste is zoals Pakistan en Haïti. Alle mensen zijn dan zo gefocusd op die twee onderwerpen terwijl er echt nog vele andere gruwelijke feiten zich afspelen. Ik zou niet de schuld in de schoenen schuiven van de internationale hulpverlening, deze reageren enkel na de feiten en proberen de drastische gevolgen te minimaliseren. Ik zou het eerder anders formuleren en ik zou zeggen dat het de schuld is van ons allen. Dit wil niet zeggen dat we dit bewust doen, maar we moeten toegeven dat wij in onze westerse cultuur in een -hoe je het noemt- 'luxe-leventje' leven. Ik moet toegeven dat ik ook deel uit maak van dit leven maar toch sta ik elke dag stil bij wat er in die andere kant van de wereld zich afspeelt. Tegenwoordig vind ik de mentaliteit van de mens in het algemeen schokwekkend. Mensen zouden meer hierover moeten nadenken dat ze het niet mis hebben hier. Ik vind het jammer dat wij over vele futuliteiten echt drama's maken terwijl we toch allemaal goed in onze basisbehoeftes kunnen voorzien. Ik geef nu een paar stomme voorbeelden,die wel min of meer onze mentaliteit schetsen. Een leerling geeft volgende uitspraak: "Wat een slechte school hier, allemaal taken en testen! " -bij deze zou de leerling blij moeten zijn met wat hij krijgt, onderwijs legt een schitterende basis voor zelfontplooiing en carrièrevorming, maar ja. Volgend voorbeeld: Een tante geeft een verjaardagscadeau af aan haar petekind, reactie petekind: "Alé dat cadeau heb ik al, kunnen we dat niet gewoon inruilen" Oké ik ga nu misschien wel heel ver, maar ik zeg altijd grote dingen kunnen pas opgelosd worden als we beginnen bij de kleine gemakkelijke dingen.

De mentaliteit was één puntje dat misschien niet echt een oplossing biedt voor Haïti. Maar ik wil nog een tweede puntje aanhalen.
Het gebrek aan basisbehoeften in zulke landen komt volgens mij vaak door een slecht politiek beleid. Hoe komt het toch dat ondanks vele geldschenkingen er toch nog altijd armoede heerst. Ik ben er zeker van dat het geld daar niet zorgvuldig besteed wordt, maar eerder gegeven wordt aan -wat men noemt- het politieke hoofd die er dan zijn goesting mee doet. Ah, kunnen we dat toch niet linken aan mentaliteit?!
Tja, ik weet het ook wel, zulke onderwerpen zijn verdomd moeilijk te analyseren. Al deze problemen worden cru gezegd veroorzaakt door 4% door de mentalietit, maar wat zijn de overige 96% oorzaken van het grote drama 'armoede' in de wereld. Wie zal het zeggen? Voor mij is dit een gevormde spiraal waar de twee delen van onze aardbol ( Westers en Oosters) niet meer onderuit kunnen.

Jongens reageer, komaan hier kan je echt boeiend over debatteren.

grt Bart