BRUSSEL - Niemand heeft ooit de N-VA opzij willen schuiven. Dat verklaarde PS-voorzitter Elio Di Rupo maandag in de marge van de voorstelling van de nieuwe brandweerzones, waarop hij aanwezig was al burgemeester van Bergen.
'Ik heb nooit iemand in mijn omgeving, in een andere partij of bij de PS ontmoet die wilde dat de N-VA geen deel zou uitmaken van een regering. De N-VA heeft in Vlaanderen gewonnen. De N-VA moet in de regering', zegt Di Rupo.
Hij toonde zich ook verbaasd over de analyse die een aantal N-VA’ers dit weekend maakte, na de aanstelling van Johan Vande Lanotte als bemiddelaar. 'Ik ben erg verbaasd over deze manier van de dingen te zien omdat ze tegengesteld is met de waarheid. Niemand heeft ooit de N-VA opzij willen schuiven', luidde het.
Volgens Di Rupo is het de verantwoordelijkheid van de PS, de N-VA en de andere partijen rond de tafel om een oplossing te vinden voor de huidige crisis. Hij benadrukt ook de 'gigantische' inspanningen die de Franstalige partijen al hebben geleverd, zelfs al vinden 'anderen' die 'onbetekenend'.
Geen enkele partij zal alles wat ze wil binnenrijven, merkte de voorzitter van de Franstalige socialisten nog op. 'Het compromis is geen compromis met zichzelf. Ik probeer een compromis met de andere partijen te vinden. Momenteel zitten zeven partijen rond de tafel en moet er een compromis tussen de zeven worden gevonden', zegt Di Rupo.
De standaard 25-10-10
Eigen mening:
Blij eens te horen van Di Rupo dat hij inziet dat N-VA hoe dan ook in de regering moet omdat de vlaming dit zo heeft gewild! Toch even een minimale geruststelling.
Ik heb het gevoel dat het probleem ligt bij 'het compromis'. Alle partijen zijn het er wel over eens dat iedereen een stukje zal moeten toegeven. Maar de partijen zitten niet op dezelfde golflengte wat betreft hoe groot dat stukje juist moet zijn.
Di Rupo:
Citaat:
|
Hij benadrukt ook de 'gigantische' inspanningen die de Franstalige partijen al hebben geleverd, zelfs al vinden 'anderen' die 'onbetekenend'.
|
Hierop wil ik zeggen: 'Maar welke inspanningen hebben de Vlamingen, en dan vooral de N-VA, al niet geleverd?'.
Als de Franstaligen het zo belangrijk vinden dat de Vlamingen respect hebben voor hun inspanningen, dan mag dat ook wederzijds zijn. Wat dus niet het geval is.
Inspanningen van N-VA worden zomaar van tafel geveegd. Hoelang hebben ze er immers over gedaan om het voorstel van N-VA zomaar af te wijzen?
Maar volgens mij is en blijft er één fundamenteel probleem voor het niet slagen in het creëren van een nieuwe regering. Namelijk: de Vlamingen vormen geen front tegen het Waalse front!