In dat bewuste fragment zegt Mr. Leonard dat Aids volgens hem geen straf is van God. Hoogstens een vorm van immanente gerechtvaardigheid. Daarmee doelt hij volgens mij op het principe van oorzaak en gevolg. Mensen die onveilig vrijen weten dat ze kans maken op SOA’s. Gebruikers van ongesterilliseerde naalden die voordien gebruikt zijn op een AIDS patient behoren ook te beseffen dat zij zo de ziekte kunnen krijgen. Mensen die nalaten om het bloed dat ze bij transfusies gebruiken na te kijken dienen ook te beseffen dat zij zo iemand ziek kunnen maken. Net zoals een sero-positieve moeder beseft dat, als zij een kind krijgt, de kans bestaat dat ook dat kind de ziekte krijgt.
Niemand verdient het om ziek te worden, maar mensen die het risico nemen kunnen uiteindelijk toch met de gevolgen zitten.
Hier kan u de bewuste passage uit het boek lezen:
Wat denkt u trouwens over aids? Beschouwt u de ziekte als ‘een straf van God’ ten gevolge van de seksuele bevrijding?
Men heeft ooit eens aan Johannes Paulus II de vraag gesteld of aids een straf van God was. Hij heeft toen heel wijs geantwoord dat het erg moeilijk is Gods bedoelingen te kennen. Ikzelf redeneer helemaal niet in dat soort termen. Ik zie in deze epidemie dus geen straf, hoogstens een soort immanente gerechtigheid, een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gerepresenteerd krijgen voor wat het milieu aandoen.
Misschien wreekt ook de menselijke liefde zich soms als ze slecht behandeld wordt, zonder dat daarvoor een transcendente bron tussenbeide moet komen. Misschien is het een soort immanente gerechtigheid, maar wat de concrete oorzaken betreft, moeten de artsen ooit in staat zijn te zeggen hoe deze ziekte is ontstaan, hoe ze aanvankelijk werd doorgegeven en dan verder verspreid raakte…
Maar algemener beschouwd, houd ik het bij iets in de orde van een soort immanente gerechtigheid. Slecht omgaan met de fysieke natuur brengt haar ertoe ons op onze beurt slecht te behandelen en slecht omgaan met de diepere aard van de menselijke liefde mondt ten slotte altijd uit in catastrofes op alle niveaus.

Bron: Mgr. Léonard, Gesprekken, p.173-174.