Dit artikel laat nog maar eens duidelijk zien dat men in landen zoals China, waar een communistisch regime heerst, niets kan doen als gewone burger dan enkel mooi in lijn lopen met de anderen en doen wat ze vragen zonder hierbij vragen te stellen. Wanneer er iemand dan eindelijk het lef heeft om zijn democratische overtuigingen te verwoorden, wordt die onmiddellijk de kop ingedrukt door bv. een gevangenisstraf van elf jaar. Zo hebben ze er geen last meer van en weet de rest van de bevolking dat dit hen te wachten staat indien ze ook zoiets in hun hoofd zouden halen. Zelfs wanneer externen laten blijken dat ze hier niet mee akkoord gaan (door Liu Xiaobo de Nobelprijs voor de vrede 2010 te schenken), geven ze hier geen gehoor aan. In tegendeel zelfs, ze gaan er alles aan doen om te voorkomen dat de Chinese bevolking hier achter komt, door: De echtgenote te verhinderen om met de media te praten, de uitzendingen van de Amerikaanse zender CNN te blokkeren,… Er is zelfs nog de vraag of Liu Xiaobo dit jaar nog te weten zal komen dat hij een onderscheiding heeft gekregen.
Dit artikel laat ook nog maar eens zien dat een communistisch land tegen een vrije meningsuiting is en wanneer deze plaatsvindt het onmiddellijk beziet als kritiek op de autoriteiten i.p.v. kritiek op het systeem m.a.w. de kans dat de fouten ooit uit het systeem zullen gehaald worden zijn minimaal.