Een zorgeloze oude dag beleven dat klinkt mooi in de oren maar mogen we dit nog als realiteit beschouwen?
Mensen worden opgenomen in een rusthuis omdat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Hun situatie moet met andere woorden al problematisch zijn. Het woord 'rusthuis' bestaat in de zorgsector zelfs niet meer het is nu 'woon- en verzorgcentrum' geworden. De bewoners moeten aan een x-aantal punten voldoen om te worden opgenomen. Je komt dus niet in aanmerking als je enkel omwille van het comfort en het sociaal contact wilt intrekken in het centrum. De mensen met het hoogste aantal punten (diegne die echt verzorging nodig hebben) klimmen natuurlijk omhoog op de ellenlange wachtlijsten.

Bij het voorgaande vormt zich nog een bijkomend probleem nl.er zijn gewoon te weinig werkkrachten in de zorgsector. Pas afgestudeerde verpleegsters geven de voorkeur om in een ziekenhuis te gaan werken met als gevolg dat de rusthuizen met een tekort aan werkkrachten kampen.
Mijn beide ouders zijn werkzaam in een woon- en verzorgcentrum. Verhalen van een tekort aan personeel zijn mij niet vreemd. Het erge hieraan is dat de bewoners het moeten bekopen.

'Het lijkt hier op een fabriek' , 'Dat is echt bandwerk' deze zinnen heb ik vorige zomer tijdens mijn vakantiewerk dikwijls mogen aanhoren. Bewoners zijn niet tevreden , alles wordt héél snel afgehandeld omdat elke bewoner moet verzorgt worden. Toch betalen zij veel geld om daar te mogen wonen. Betekent veel geld betalen dan ook een mooie oude dag?
Helemaal niet. Maar mensen betalen dit omdat er helemaal geen andere oplossing bestaat.
Moeten kinderen hun ouders terug in huis nemen zoals vroeger om hun een mooie oude dag te bezorgen? Deze vraag ligt ook moeilijk ... niet iedere persoon beschikt over medische kennis en niet elke persoon heeft hier de tijd noch de financiële middelen voor.
Enigste oplossing? Sparen?
Hoog tijd dat de regering zich gaat bezig houden met een goed plan om de vergrijzing op te vangen.
Anders gaan er zich in de toekomst nog veel problemen voordoen.