Het lijkt misschien cru, maar in plaats van jongeren "carte blanche" te geven van het ogenblik dat ze aan hun leerplicht hebben voldaan, zou het misschien beter zijn om hen te verplichten eerst een diploma te behalen. Het zal hen stimuleren om goed na te denken over hun keuze en ze zullen meer moeite doen om te slagen voor hun examen. Nu zitten veel jongeren alleen maar hun broek te slijten op de schoolbanken, omdat ze nergens anders terecht kunnen. Ofwel maken ze de leerkracht het leven zuur, zetten de klas op stelten of roesten vast in spijbelgedrag. Het wordt tijd dat we eens afstappen van de pamper-techniek. Ik ga ermee akkoord dat we oog moeten hebben voor het welzijn van kinderen en jong-volwassenen, maar we moeten hen ook meegeven dat je in het leven niets voor niets krijgt. Dat betekent dat, als je vooruit wil in het leven, je moet werken. In deze tijd zijn er nog maar weinigen die werk vinden zonder diploma. Dat is nu juist waar het schoentje wringt. Ik denk niet zozeer dat diegenen die schoolmoe zijn, denken in de zin van later in het tweedekansonderwijs te stappen, want daar moeten ze weer leren of beginnen leren. Het is meer door te ervaren dat ze geen werk vinden en al hun materiële dromen aan zich voorbij moeten zien gaan, dat ze uiteindelijk besluiten de stap te zetten naar het tweedekansonderwijs.

Ik ga er volledig mee akkoord dat elke leerkracht zelf enthousiast moet zijn en de leerlingen hierin moet meesleuren. Persoonlijk denk ik terug aan mijn vroegere leerkracht aardrijkskunde. Hoewel dit voor velen niet het meest begeerde vak is, kon hij - door zijn manier van lesgeven - ervoor zorgen dat je heel de week uitkeek naar de les. Hij gebruikte humor, verzon alternatieve sancties (zoals bv.: een gedichtje schrijven over een belachelijk onderwerp dat hij ter plaatse verzon of x-aantal keren pompen, enz.). Dikwijls hilariteit tot gevolg, maar we letten op om er niets van te missen. Ik wil hier maar mee zeggen dat je een beetje creativiteit aan de dag moet leggen om je lessen aangenaam te maken. Het vergt inspanning en oefening, maar ik denk dat het de moeite waard is om te proberen.

Verder denk ik dat we er niet mogen van terugschrikken om een gesprek aan te gaan met de jongere, wanneer we merken dat hij/zij schoolmoe is. Hiermee bedoel ik echt wel dat je er de tijd voor moet vrijmaken. Je kan de leerling na schooltijd of tijdens de middagpauze even apart spreken. Misschien is er een onderliggend probleem, zoals faalangst, pesterijen,... Als leerkracht ben je natuurlijk geen psycholoog, verre van, maar leerkracht zijn is nu eenmaal geen afgelijnde 9-tot-5-job. We mogen niet té snel opgeven.