Wat willen de Vlamingen?


Tot tweemaal toe zongen de Franstalige partijen PS, CDH en Ecolo dit weekend in koor dat ze bereid zijn tot een grote staatshervorming, zondagmiddag nog met een gezamenlijk antwoord op de N-VA-repliek dat verder praten geen zin heeft zonder (gedeeltelijke) overheveling van de personenbelasting.


Wat betekent die koorzang? Er zijn twee interpretaties mogelijk. Ofwel - dit mag niet uitgesloten worden - is het een oprechte ultieme oproep om alstublieft nog heel even door te gaan omdat ze klaar zijn voor de gevraagde compromissen. Dat kan dan vandaag blijken.

Ofwel passen ze nóg eens de truc toe die ze sinds 2007 talloze malen gebruikten: vlak na elke mislukking of vlak ervoor, als één man uitroepen 'dat het toch wel erg is dat de Vlamingen plots niet meer willen' omdat zij, Franstaligen, nu plots wel klaar zijn om een compromis te sluiten. Dat is dan niets anders dan een poging om de zwartepiet voor de mislukking naar de Vlamingen te schuiven; vooral naar de N-VA, in de hoop dat de Vlaamse partijen dan onderling ruzie beginnen te maken.

Burgers van noorden en zuiden vragen geen verklaringen meer, maar oplossingen. Hoe langer de onderhandelingen duren, hoe meer de partijen vergeten wat de burgers vroegen. Wat vraagt de modale Vlaming? Wat was daarover te horen, de afgelopen zestien weken?

1. Hij vraagt dat alle dossiers die al jaren geblokkeerd zijn omdat Vlaamse en Franstalige beleidsmakers erover ruziën, overgeheveld worden naar de deelstaten zodat het geruzie ophoudt en de deelstaten het welvaartscheppend beleid kunnen voeren dat nodig is.

2. Dit moet op zo'n manier gebeuren dat elke overheid gemotiveerd is om de welvaart te vergroten; responsabilisering en fiscale autonomie zijn dé middelen daarvoor.

3. Zorg dat er, parallel daarmee, voor wat federaal blijft - zoals de pensioenen - ook een duurzame financiering is.

4. Splits BHV en zorg dat Brussel beter bestuurd wordt en dat het de taalwetgeving respecteert.

Waar staan we?

Voor 1. ligt een voorstel ter tafel dat niet mooi is en veel gebreken vertoont, maar dat 'ermee door kan'.

Voor 2. zijn er aanzetten, maar ontbreekt de doorbraak: de overheveling van een deel van de personenbelasting.

Voor 3. is er daarom ook niet meer dan een vage aanzet.

Voor 4. lijkt er een lelijke maar acceptabele oplossing te zijn, tenzij ultieme Brusselse eisen dit ondergraven.

De conclusie is snel gemaakt. Een nuchtere Vlaming koopt geen stoel met maar twee poten - waarvan één nog onzeker is - en met enkel 'een aanzet' voor de twee andere poten. Nochtans ligt het materiaal voor die twee andere poten klaar. Wie nu nog aarzelt om dat materiaal te gebruiken, wíl geen akkoord en verdient de blaam.


DS, 04-10-2010 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB