actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Citaat:

Mensen leren om met elkaar samen te leven is een lange strijd die nooit helemaal wordt gewonnen. Dat vereist een weloverwogen aanpak, pedagogische vaardigheden, maar ook een passende wetgeving en adequate instellingen.'

De opdracht is niet makkelijk en het is niet eens zeker of hij tot een goed einde gebracht kan worden. Geen tekort aan ongerustheid in het oeuvre van Maalouf. Maar je moet blijven geloven dat de confrontatie van culturen niet noodzakelijk leidt tot een ‘ontregeling van de wereld', tot een wereld waarin identiteiten werkelijk moorddadig worden.

Maaloufs visie sluit duidelijk aan bij de woorden van Martin Luther King: ‘We must learn to live together as brothers or perish together as fools' (Saint-Louis, Missouri, 22 maart 1964).

Misschien voelen zij die misleid zijn door hardnekkige en onterechte karikaturen, aan de hand van mijn bewondering voor de stijl en het gedachtegoed van Amin Maalouf beter aan vanuit welke sterke humanistische overtuigingen ik niet alleen voor een geslaagde interculturele samenleving vecht, maar evenzeer een zeker federaal project verdedig, dat ook door mensen die tot twee verschillende culturen en taalgemeenschappen behoren gemeenschappelijk gedragen kan worden.

Joëlle Milquet is vicepremier, minister van Werk en van Gelijke Kansen en voorzitster van het CDH.

Mooi gesproken, meer nog dit zou het begin moeten zijn van "iets". Doch is het vertrouwen van de mensen in het overkoepelend orgaan zeer laag, niet enkel in België, kijk naar Frankrijk, Italië en andere landen in Europa, -waarvan de oorzaken misschien verschillend kunnen zijn- ondermaats. Terecht of onterecht? Ik zou denken eerder terecht, maar dat is een andere discussie. Door dit gegeven denk ik dat het wantrouwen er in toe zal bijdragen dat zulke uiteenzettingen niet genoeg zijn om het moment te kantelen. Van een moment gesproken, het zal veel tijd en energie kosten om de "doctrine" waarin de mensen, waaronder toch nog veel jeugd nu leven, om te zetten in een besef dat enkel een collectieve vorm verdraagzaamheid deze verdraagzaamheid kan doen ontwaken en een sleutel vormen tot oplossingen voor de vele problemen die België, Europa en la monde bevatten. Problemen? En er is maar één oplossing? Lariekoek natuurlijk. Elk probleem van ,als het gaat over de vete in Ghaza, tot wangedrag van de Pro-Berlusconi's tegenover de ContraBerlusconi's, over de oproer in ons klein Belgenlandje, over het zogenaamde Amerikaanse New World Order, wat ik geen complete onzin vind, naar de correlatie tussen Tibet en het communistisch/chineze orgaan...etc...etc We kunnen hier voorbeelden blijven over opnoemen, dat is wel duidelijk. Maar als je de voorbeelden nader en meer naar zijn fundamenten gaat bekijken merk je dat er steeds winst/macht gevoel speelt. Wat ik zelf heel merkwaardig vind is dat er steeds een noord-zuid betrekking of in de meeste gevallen "anti-betrekking" te bespeuren valt.

Natuurlijk zal van nature het winst/concurrentie/machtsgevoel wel ingebakken zijn, hierbij definieer ik automatisch dat het gevoel van verdraagzaamheid ook instinctief moet geprogrammeerd zijn.

Quote van James Coleman: Cultural dominance of middle-class norms prevail in middle-class schools with a teacher teaching toward those standards and with students striving to maintain those standards. (James Coleman)

Zo gaat niet enkel over de verhoudingen van de middenklasse tegenover de rest, maar kan je dit volgens mij doortrekken naar alle verhoudingen die spaak lopen, maar die ook "goed" draaien, maar die enkel ontstaan met als einddoel: "winst".

Het is NU de taak van samenleving geen geïndoctrineerde leerkrachten te vormen die op hun beurt het concurrentiesysteem gaan overdragen op pupillen, maar door verdiepende visies en teksten als die van hierboven duidelijk te maken dat de mens van vandaag onevenwichtigheid heeft van de elementen verdraagzaamheid en concurrentie. Waarbij deze laatste te fel doorweegt. Enkel hierdoor kan het probleem en dus alle sub-problemen misschien ooit opgelost worden.