actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Wordt iedereen high op Reggae Geel?

Wordt iedereen high op Reggae Geel?

Ja, ja, ja! Geen vraag die na vier uur onderzoek zo makkelijk beantwoord is als deze. Ja, iedereen wordt high op Reggae Geel. Meer nog: het is onmogelijk níet high te worden op Reggae Geel. Zelfs als je de hele dag geen joint of bolletje aanraakt. In Geel verliest elkeen het hoofd, en dat, beste lezer, voelt fantastisch.

Het begint al als ik het terrein op kom, langs een zij-ingang. De eerste geur die me tegemoet waait, is niet die van wiet, maar van dennenbomen voorwaar. Ik krul m'n neus, vraag me af of ik misschien high ben nog voor ik mijn onderzoek ben begonnen, maar mijn zintuigen bedriegen me (nog) niet. Ik sta wel degelijk in een bos, met hoge bomen en dennenappels op de grond. Wie het podium wil zien, moet tussen de stammen gluren, en wie aan het dansen wil, verzwikt al eens zijn voet, maar geen reggaeziel die daarom maalt - de sfeer is magisch.

'Je zintuigen staan hier voortdurend op scherp', zo verwoordt een jonge Hollander perfect het gevoel. 'Die geur van aarde, van bomen: meer back to the roots kan het niet.' We blijven zwijgend staan, alsof ik voor het eerst in mijn leven dennen ruik, tot de geur van bomen zich plots ook met patchouli mengt. 'Dat is dit', zegt de kerel terwijl ik om me heen kijk, en hij wijst naar de boomstam achter ons, waar in de schors een wierookstokje zit. 'Onze manier om wat extra sfeer te brengen. Simpel maar efficiënt. Al hebben we natuurlijk nog andere attributen bij: pillen, wiet vanzelfsprekend, en wat hasj.'

Ik kijk hem vol belangstelling aan - mijn onderzoek, weet u wel - en meer heeft de man niet nodig om van wal te steken. Of ik weet hoe je goedkoop een waterpijp kunt maken - een simpel plastic flesje volstaat - en of ik al eens van 'een shotje' heb gehoord: 'de ene inhaleert, houdt de rook even in zijn mond en blaast die daarna in de mond van de ander'. 'Heel smerig', voegt hij er veelzeggend maar volstrekt overbodig aan toe, en net als ik bedenk dat ik misschien ook niet alles hoef te weten, volgt de conclusie. 'Eigenlijk hoef je hier helemaal geen drugs bij te hebben. Rondlopen tussen de dampen is voldoende om high te worden.'

Een waarheid als een koe, zo blijkt wanneer ik verder wandel. Overal zie ik mensen met joints, en bovenop de geur van den en patchouli heeft zich in mijn neus intussen onvermijdelijk ook die van wiet genesteld. Best een aangename mix is het, ik word er vrolijk van, net als van de bonte bende tussen de bomen: overal dansen, zitten, liggen en hangen mensen (nog een voordeel van bomen: je kunt er hangmatten tussen hangen), niets hoeft hier, alles kan.

Go with the flow, denk ik als een volleerde reggaester, wanneer plots iemand een plastic flesje in mijn handen stopt. Of ik wil proberen? Ik kijk de gulle gever aan - wat het is, wil ik toch even weten. Een 'hasjbommetje', zegt hij en hij legt het procédé uit: een flesje waarin hij wat hasj laat branden en waarin hij daarna een gaatje maakt, zodat je de rook kunt inhaleren. 'Veel beter dan een joint', zegt hij, maar ik weifel, angsthaas die ik ben. Even probeer ik het toch - zoveel vrijgevigheid kun je niet weigeren en is dit een onderzoek of niet? - maar ik inhaleer zo flauwtjes dat de jongen in de lach schiet: zo zal ik het nooit voelen, zegt hij, en hij trekt verder, op zoek naar zielen die zijn geschenk wel weten te waarderen.

En toch, als ik even later naar de dancehall wandel, voelen mijn benen vederlicht. Ik huppel haast de weide over en val met mijn malle gedrag niet eens uit de toon: overal wordt gelachen, gezongen en gedanst - in de tent is het broeierig heet. Zelden heb ik zoveel sfeer gezien - zoveel mooie mannen ook, bedenk ik plots. Een mens zou van minder licht worden in het hoofd.

Als ik thuis kom, is het pikdonker en muisstil - onwennig stil, na zoveel drukte en vrolijkheid. Ik ruik nog even aan mijn trui, snuif de geur van dennen, wiet en wierook op en droom dat mijn bed een hangmat is geworden.

DS, 09-08-2010 (Sarah Vankersschaever)