actualiteitsforums - Enkele post bekijken - De laatste Loveparade ooit

'Het was oorlog in de tunnel'

BRUSSEL - Voor de duizenden technofans die op het moment van het drama in de tunnel stonden, werd het feest de hel. 'Er was agressie in het spel. Veel alcohol en veel drugs.'

'Het moest mis gaan, dat voelde je gewoon. Al die mensen, zo dicht opeengepakt dat ze agressief en bang werden. Niemand die nog voor- of achteruit kon.' De 26-jarige Antwerpenaar Kim van den Beemd kon zich zaterdag in Duisburg nog net op tijd uit de versmachtende massa wringen. 'We moeten hier weg. Zo snel mogelijk, want het ruikt hier naar de dood', zei hij tegen de vriend waarmee hij naar de Love Parade was getrokken.

'We stonden op dat moment al een hele tijd stil. Wel een halfuur lang waren we geblokkeerd in die tunnel, die iedereen moest nemen om naar de feestzone te raken. We plakten tegen de mensen voor ons, en die achter ons plakten tegen ons aan. Bewegen was bijna niet mogelijk.'

'Je voelde hoe mensen steeds agressiever werden, en banger. We hadden het gevoel dat we in die tunnel stilaan verpletterd werden door de massa. Daarom zijn we beginnen te trekken en duwen om daar weg te raken. Naar buiten en naar de zijkant van de weg. We konden uiteindelijk via een metalen verlichtingspaal omhoog klimmen. Naar de vrijheid.' Van den Beemd was net op tijd ontsnapt, want even later ging het inderdaad mis.

Horror

Petra Vennebusch was voor de Duitse televisiezender WDR aan het werk als videoreporter en zag hoe mensen kwaad werden. 'Er was agressie in het spel. Veel alcohol en veel drugs.'

'Het was gewoon oorlog in die tunnel', zeiden overlevenden achteraf.

'Ik stond voor de ingang en wilde naar buiten, maar er was gewoon geen plaats. Iedereen werd platgedrukt. Ik hoorde alleen nog roepen', vertelt de 34-jarige Daniel. 'Overal lagen mensen. Plots zag ik iemand die gereanimeerd werd. Ik hield zijn hand vast. Maar dan stopte het reanimeren. De noodarts schudde het hoofd.'

Stefan Bader (30) uit Düsseldorf is in shock door de chaos. 'Het was horror. Mensen lagen overal op de grond. Van achteruit drongen steeds meer mensen. En toen brak er paniek uit. De mensen kropen over elkaar om naar buiten te raken. Het werd ook steeds heter. Niemand kwam te hulp. Alleen een oudere agent en een bewaker begonnen mensen omhoog te trekken.'

Nadat de toegangsweg naar de feestzone eindelijk een beetje ontruimd was, bleek hoe groot de omvang van het drama wel was. Vertrappelde lijken, half verborgen onder een laken. Hulpverleners die met de moed der wanhoop probeerden om mensen toch nog te reanimeren, terwijl andere slachtoffers onder een folie snel afgevoerd werden met helikopters.

Terwijl hulpverleners hun best deden om zoveel mogelijk levens te redden en terwijl Duitsland geschokt naar de eerste beelden zat te kijken, bleef het technofeest zelf gewoon doorgaan.

Vreemde sfeer

'Er heerste een heel vreemde sfeer', zegt Kim van den Beemd. 'Sommigen mensen bleven dansen en feesten alsof er niets aan de hand was. Die hadden vaak echt geen idee van wat er gebeurd was. Anderen stonden wenend te bellen naar huis, in de hoop zo snel mogelijk weg te kunnen. Voor ons was het feest in elk geval afgelopen. In die omstandigheden kun je toch niet meer staan dansen. We zijn zo snel mogelijk naar huis gegaan.'

Voor Van den Beemd is het duidelijk. 'De stad kon die toestroom van de Love Parade gewoon niet aan. Hij werd helemaal overrompeld, dat voelde je aan alles.'

DS, 26-07-2010 (Steven De Bock)