Waar is Barroso?


Een robuuste verdediging van de Britse belangen. Dat beloofde de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, William Hague, eind vorige week in het Lagerhuis. Meteen werd duidelijk dat de Britse toon tegenover Europa misschien wel getemperd is door de Liberal-Democrats, maar dat het de Conservatieven zijn die de inhoud van het beleid bepalen.


De regering is bereid de kwakkelende eurozone te helpen. Zeker. De Londense City heeft daar trouwens alle baat bij. Maar van een overdracht van nieuwe bevoegdheden naar Brussels kan geen sprake zijn. Met andere woorden: de Britten willen niet weten van een 'economisch bestuur' voor de Europese Unie. Dat moet beperkt blijven tot de zestien leden van de eurozone.

Toen de Europese leiders begin mei een pakket maatregelen overeenkwamen om te voorkomen dat de Griekse crisis de rest van de eurozone zou besmetten, beseften ze dat ze niet meer hadden gedaan dan de brand geblust. De dieperliggende oorzaken van de crisis moesten nog worden aangepakt: het gebrek aan economische en budgettaire coördinatie.

Het kwaad benoemen en 'economisch bestuur' als oplossing naar voren schuiven, was niet zo moeilijk. Vooral omdat lang voor de invoering van de eenheidsmunt al ten overvloede was gewaarschuwd dat een monetaire unie niet kan gedijen zonder politieke en economische unie.

Een consensus vinden over de precieze vorm die deze coördinatie moet aannemen, verloopt echter helemaal niet van een leien dakje. Een stand van zaken in dit debat wordt vandaag opgemaakt door een werkgroep onder leiding van Europees 'president' Herman Van Rompuy.

Eveneens vandaag proberen Nicolas Sarkozy en Angela Merkel hun visies op elkaar af te stemmen tijdens een etentje in Berlijn. De entourage van de Franse president liet vorige weekweten dat Parijs droomt van een 'euroregering', met een eigen secretariaat, en met Van Rompuy aan het hoofd ervan.

Merkel heeft zich daar altijd tegen verzet. Ze wilde niet verder gaan dan een 'open coördinatie' tussen het beleid van de 27 EU-lidstaten. De Fransen maken zich sterk dat ze Merkel kunnen overtuigen van de noodzaak van een 'economisch bestuur', zowel voor de 27 - waar ze dus op de Britten zullen botsen - als voor de 16.

In ruil voor haar toegevingen eiste Merkel draconische besparingen van haar Europese partners om hun budgetten versneld in evenwicht te brengen. Sommigen vrezen echter dat hierdoor de groei in Europa zwaar wordt gehypothekeerd.

Bij de Europese Commissie zien ze met lede ogen hoe de regeringsleiders hun greep versterken. Nieuwe structuren zullen 'institutionele verwarring' scheppen, waarschuwt voorzitter Barroso, doelend op 'de regering-Van Rompuy'.

Maar critici klagen over Barroso's gebrek aan initiatief. Zijn Commissie zweeg toen potverteerders de voorbije jaren gigantische tekorten opstapelden of de Lissabon-strategie over de vernieuwing van hun economie aan hun laars lapten. Tijdens de Griekse crisis stond hij aan de zijlijn. En grote nieuwe projecten die de integratie versterken, blijven uit. Kortom, zeggen critici, door zijn gebrek aan daadkracht is hij medeplichtig aan het feit dat de regeringsleiders vandaag de meesters van Europa zijn.


DS, 07-06-2010 (Evita Neefs)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB