Kleren vuil? Bravo, goe gespeeld!

BRUSSEL - Al te vaak horen jeugdwerkers van kinderen dat ze een spel niet willen spelen omdat ze 'niet vuil' mogen worden. Jeugdorganisaties reageren met de campagne 'Goe gespeeld!' Ze vragen ouders hun overbezorgdheid te laten varen.
Van onze redactrice


Voetballen op een modderweide en elkaar half onder het zand begraven. Of kliederen met verf, zonder bang te zijn voor verfspatten op de kleren: kan en mag het nog?

'We krijgen de jongste jaren almaar vaker van jeugdwerkers te horen dat de ouders bezorgder zijn. Ze vinden het jeugdwerk aan de ene kant wel fantastisch, maar ze geven ook aan dat het spelen voor hen liefst binnen bepaalde grenzen gebeurt: het mag niet te vuil zijn, en niet te gevaarlijk. Jeugdwerkers weten niet zo goed hoe ze daarop moeten reageren, want zij hebben daar zelf andere ideeën over', zegt Kurt Jacobs van het Steunpunt Jeugd. De klacht werd eerder ook al meermaals gerapporteerd door de Vlaamse Dienst Speelpleinwerk.

Deze twee organisaties zochten contact met de Gezinsbond en organiseerden daarop een bevraging van ouders én jeugdwerkers. De hoofdvraag luidde: mag er nog echt gespeeld worden?

Meer dan de helft van de jeugdwerkers (61 procent) zegt te maken te krijgen met kinderen die niet aan een activiteit willen of durven meedoen omwille van hun ouders, die er om een of andere reden niet blij om zullen zijn. De belangrijkste reden (58 procent): kleren mogen niet vies of nat worden.

Tegelijk zijn er ook jeugdwerkers die dit nuanceren: soms gaat het gewoon om tieners die hun ouders als excuus inroepen wanneer ze zelf besloten hebben hun coolste kleren aan te trekken.

Ouders lovend

De ouders die werden bevraagd, zijn allemaal lovend over het jeugdwerk. Ze vinden het fijn dat hun kinderen er leren met anderen samen te spelen en te delen en dat ze er zelfstandig leren zijn. In mindere mate vinden ze ook het omgaan met verschillen belangrijk en het engagement. Een beetje in tegenstrijd met de indrukken van de jeugdwerkers, waarderen ze ook de speelkansen zelf: het buiten spelen, ravotten, spelen zonder competitie.

Als ze al klachten hebben - het overgrote deel van de ouders heeft er geen - dan met name over de leiding, met wie ze meningsverschillen hebben over taalgebruik, straffen of respect. De meeste ouders met klachten spreken de (hoofd)leiding aan. Nogal wat jeugdwerkers laten weten dat ouders veel vragen stellen, maar ook hier weer een nuance: sommige jeugdwerkers vinden dat helemaal niet erg. Ze vinden het eerder abnormaal dat een hoop ouders nooit contact neemt of vragen stelt.

Waar spelen?

Een leuk contrast levert ook de vraag op die aan ouders én aan kinderen is gesteld: waar spelen kinderen het liefst? De ouders zetten het hoogst in op 'binnen', de 'eigen tuin' en 'bij de computer of tv'. De kinderen zelf laten een heel ander, veel gevarieerder beeld zien (zie grafiek). Computer en tv horen niet tot hun favorieten.

De drie organisaties lanceren op basis van deze bevraging de campagne Goe Gespeeld! Dat is bewust zonder de eind-d van 'goed', omdat er aan goed spelen altijd wel 'een hoek af' is: een schram, een buil, een blauwe plek of vuile kleren. Ze vragen dat ouders hun schrik en hun overbezorgdheid wat zouden laten varen. Begin volgende maand gaan ze daartoe op diverse plaatsen in Vlaanderen... kleren wassen.

http://www.standaard.be/artikel/det...ikelid=I22QB3TT


Modderworstelen, voedselgevecht, verf-tikkertje, dikke choco... de spelletjes waarbij je vuil wordt zijn absoluut het leukst! Jammer genoeg krijgen we de laatste jaren steeds meer boze ouders op ons dak omdat de kleren van hun kind te vuil zijn geworden, dat we geen waterspelletjes meer mogen spelen omdat natte kleren niet in de auto mogen of dat we wat voorzichtiger moeten zijn als hun kind met een schrammetje thuis gekomen is. Het jaarthema 'Goe Gespeeld' was de ideale aanzet om de koe bij de horens te vatten en de ouders weerwoord te bieden. Nu is het aan ons om bij te ouders te klagen als ze hun kinderen weer veel te licht aankleden als het gesneeuwd heeft (geen denken aan dat we dan binnen blijven!) of als ze hun kind in nieuwe kleren naar de KSJ sturen. Gelukkig beseffen de ouders nu steeds meer dat ze hun kinderen echt 'kind' moeten laten zijn en dat onze jeugdbeweging dient om te ravotten, niet om binnen rustige spelletjes te spelen. En de handige 'goe gespeeld' plakkertjes (traantjes verdwijnen dan als sneeuw voor de zon) drukken hen steeds weer met de neus op feiten ;o)