Ik heb jaren last van faalangst gehad. Niet enkel op schoolvlak maar o.a. ook op relatievlak. Ik merkte enorm dat dit mijn leven bepaalde. Iedereen kende mij als een vrolijke, sociale en vlotte meid, maar diep van binnen borrelde ik van angsten. Nu, sinds de relatie met mijn ex-vriend, lijkt het alsof ik hiervan ben "verlost". Ik heb er absoluut geen last niet meer van. Het voelt als een enorme vrijheid waarin je eindelijk jezelf kan zijn. Het voordeel van al deze ellende is wel dat ik sneller leerlingen die met angsten kampen, zal begrijpen en kunnen helpen. Dit vind ik wel positief. Het is inderdaad zo dat er steeds meer en meer van jongeren wordt verwacht, waardoor de druk op hun schouders toeneemt. Daarom vind ik het voor ons, toekomstige leerkrachten, belangrijk hier iets aan te doen en het hoge cijfer, van leerlingen met angst, te doen dalen. Bijvoorbeeld door open gesprekken hierover, georganiseerde werksessies, ...