Bij CD&V vrezen ze dat de machtswissel aan de top van de partij wel eens een maat voor niets kan zijn. In het gefragmenteerde Vlaamse politieke landschap, waar alle partijen op een kluitje rond de vijftien procent zitten, kan de PS wel eens de derde hond zijn die er met het been - het premierschap - vandoor gaat.
In principe is de lijsttrekker voor de Senaat bij CD&V altijd kandidaat-premier. Meestal zelfs kandidaat nummer één. Maar nieuwbakken lijsttrekker Marianne Thyssen toonde zich bijzonder voorzichtig: de kiezer moet de kaarten schudden. Ze bedoelt dat ze zelf een behoorlijke persoonlijke score nodig heeft om die vacature te claimen, maar vooral dat CD&V nog voldoende stemmen moet halen om de Wetstraat 16 op te eisen.

Lang niet iedereen in de partij is daar even gerust in. "Het politieke landschap in Vlaanderen is enorm versnipperd", verduidelijkt een kopstuk. "Vier, vijf partijen zitten vlakbij elkaar, de scores verschillen amper een paar procenten. Stel je even voor dat in juni niemand boven de 20 procent uitkomt en aan de andere kant van de taalgrens een partij vlotjes 10 procent meer haalt, dan ligt de bal in het kamp van de Franstaligen. Dan kunnen we voor het eerst sinds Edmond Leburton, Brusselaar Paul van den Boeynants even buiten beschouwing gelaten, een Franstalige premier krijgen."

Bij CD&V houden ze ernstig rekening met dat scenario. Bij de vorige federale verkiezingen vormde de partij nog een kartel met N-VA, ze zal dus gegarandeerd een boel Vlaamsgezinde kiezers kwijtraken. Het B-H-V-fiasco zal ook niet bepaald helpen om die alsnog aan boord te houden of terug te halen. Verlies is ingecalculeerd, de angst dat de N-VA munt zal slaan uit communautaire verkiezingen is bijzonder groot.

CD&V heeft na het springen van het kartel nog 23 zetels over, evenveel als MR. Maar het gevaar lijkt vooral van de PS te zullen komen. De Franstalige socialisten hebben nu twintig zetels, maar zowat alle peilingen gaan in Wallonië en Brussel uit van fors verlies voor MR en forse winst voor PS. Als CD&V een of meerdere zetels verliest, als geen andere Vlaamse partij een onverwachte monsterwinst boekt en als de PS er een paar zetels bijwint, kan Elio Di Rupo het premierschap opeisen voor zijn partij.

Een scenario waar de Vlaamse rechter- en Vlaamsgezinde zijde in principe voor huivert, maar misschien komt het hen niet eens zo slecht uit. "We moeten het zeggen zoals het is: niemand is beter geplaatst om B-H-V gesplitst te krijgen dan Elio Di Rupo", klinkt het. "Alleen hij heeft de moed en de autoriteit om die aartsmoeilijke knoop ooit ontward te krijgen. Hoe cynisch het ook mag lijken, de Vlamingen moeten misschien hun hoop op Di Rupo stellen." (Jeroen Verelst)

Datum: 29/04/2010
Bron: De Morgen

Eigen mening:
Ik begrijp momenteel niet waarom er zoveel mensen zijn die bang zijn dat een Franstalige minister premier wordt. Het maakt toch niet uit welke taal hij of zij spreekt? Zolang die maar bekwaam is. Een bekwaam persoon zou nu wel heel welkom zijn want in België is de politieke situatie een echte soep geworden. En als je het mij vraagt, ze kookt bijna over. En hoe langer er gezeverd wordt en kostbare tijd in nutteloze discussies wordt gestoken, hoe minder de politiek mij interesseert. Als er een Franstalige premier komt, voor mij goed, geeft het een kans, het zal er in mijn ogen enkel nog op kunnen verbeteren want de situatie zoals ze nu is, is om te schrijden.