Wie laat er nu zo'n mensen aan hun lot over. Is het al niet erg genoeg dat het zo ver is moeten komen? je zorgt er zo alleen maar voor dat meer mensen een trauma krijgen doordat zij uiteindelijk het resultaat hiervan te zien krijgen. Een treinbestuurder moet trouwens gaan kijken of hij deze zelfmoordenaar geen hulp meer kan bieden. Is dat niet om je hele leven nachtmerries van te krijgen?
Oke ik kan begrijpen dat het zwaar is als psychiator om enkele mensen die bij u in therapie zijn niet te kunnen helpen. En die uiteindelijk er toch een eind aan maken. Dit is zwaar maar er heeft nooit iemand gezegd dat dat beroep gemakkelijk is. Maar ik vraag mij dan af of je je niet kan optrekken aan de mensen die er eerst mee zaten en waar jij voor gezorgt hebt dat dit nu uit hun hoofd is.
Wegen de mensenlevens die je kan 'reden' dan niet op tegen die je verliest (anders waren ze allemaal verloren). Of is de mens en zijn leven nu ook al niet meer waard?