Ik moest normaal gisteren terug in België zijn. Voor ons is het wachten dus nog goed te verdragen. Maar hier zitten er mensen vast die al zes dagen geleden thuis zouden moeten zijn. Elke ochtend horen we dat er 's avonds meer nieuws zal komen en elke avond wordt de datum dat de vliegtuigen weer zouden vliegen uitgesteld. Wij weten nu dat we hier minstens tot woensdag vastzitten. Afhankelijk van de organisatie waarmee je reist, zie je hier verschillende taferelen. De mensen die bij Neckerman geboekt hebben moeten wachten tot 's avonds op een kamer. Zij moeten dus (al zes dagen) in de hal zitten van het hotel en wachten. Andere die niet met een organisatie hebben gewerkt, verlaten het hotel omdat het te veel kost en zoeken naar goedkope overnachting. Sommige besluiten om op de luchthaven te gaan slapen. Het hotel dat nu normaal volledig leeg is, zit volledig vol. Op twee dagen tijd zijn hier 200 mensen aangekomen die nergens anders naartoe kunnen. Je zou kunnen denken 'jeej extra vakantie' maar zo is het niet. Je had je gedachten al gezet op terugkeren waardoor niets doen ineens frustrerend is. Mijn ouders moeten rondbellen om al hun werk te kunnen verzetten, ik kan niet aan mijn stages werken (de mogelijkheid om op het internet te geraken zijn hier zelden), mijn zussen moeten kunnen intekenen op hun examens maar dat lukt ook niet, ... Het is met spanning wachten en veel naar het nieuws kijken. Mijn tante die ook vast zit, weet dat hun gezin pas volgende week maandag misschien terug naar België geraken.

Groeten uit het buitenland.