Wat Veronique hier zegt daar ga ik helemaal mee akkoord. Je moet deze verhoging van situatie tot situatie bekijken. Want er zijn mensen die roken, drinken en zich de allernieuwste multimedia aanschaffen, maar het toch moeilijk vinden om ’s avonds van een deftige maaltijd te kunnen genieten. Het probleem ligt hier niet aan het bedrag van het leefloon maar aan de besteding. In zulke situaties zeg ik tegen een loonsverhoging: NEE!

In situaties waarbij de vrouw moeilijk een maand kan rondkomen, wegens de één of andere redenen, met 5 kinderen, zeg ik: JA! Indien de vrouw voldoende inspanningen levert om werk te zoeken weliswaar. Dan kom ik terug op de mening van Geert Versnick. Het is niet de bedoeling enkel de leeflonen te verhogen, want dan wordt het werken niet meer gestimuleerd.

Wie zou er gaan werken om € 50 euro meer te hebben in de maand? Niemand toch.

Waar je ook aan moet denken. Een verhoging van het leefloon vraagt om meer geld. Waar moet dat geld vandaan komen? Van het begrotingstekort van België dat elk jaar lijkt te stijgen? Of van de belastingen die de ‘gewone man’ meer zal moeten betalen? Of spenderen we van de sociale zekerheid nog minder geld aan pensioenen en sturen we de pensioenen nog harder de ‘dieperik’ in tot er niets meer overblijft? Of komen we aan het kindergeld dat de kosten van de kinderen niet eens voor de helft dekt? Of spenderen we minder aan de wegen die onze schokdempers kapot maken? Of? Of? Of? Hoe lossen we deze delicate situatie op?