Ik heb een dubbel gevoel bij de vrouw Gottlieb uit het artikel. Perfectionisme (deels), feminisme en liefde (ook deels) zijn een eigen keuze. We kunnen deze gedragingen of gevoelens zelf stimuleren maar ook blokkeren. Als zij niet helemaal alleen thuis wil zitten, moet ze eerst haarzelf veranderen en niet direct het beeld over een partner. Dat ze het op het feminisme steekt, kan ik niet goed hebben. (Blijkbaar hebben wij een heel ander beeld over feminisme.) Feminisme heeft niet direct iets met de liefde te maken. Het is het strijden voor rechtvaardigheid. (Maar ja, het kan zijn dat de man af en toe wat scheldwoorden naar zijn hoofd krijgt geslingerd )
Als zij denkt dat daar het probleem ligt, moet zij zich anders opstellen. Ze moet andere vrouwen niet met dit beeld confronteren want het is een beeld dat niet klopt.

Volgens mij is het grootste 'probleem' van deze drie het perfectionisme. Ikzelf ben ook een kleine controlefreak. Ik spreek dus uit ervaring . Het kruipt in alles wat we doen, ook al wil je er tegen vechten. Het is niet altijd makkelijk maar het is doenbaar. Je moet je er eerst bewust van worden dat enkel jij de wereld moeilijker maakt en dat het niet de omgeving is die jouw tegenwerkt. (<= dit op de vlakken waar jij perfectionistisch bent.) Zo ook in de liefde.

Nog een laatste ding waar ik het mee oneens ben, is de visie over de liefde in dit artikel. Ik ben normaal niet de eerste persoon waar je zoiets van hoort maar ik geloof oprecht in de ware liefde. Een ware liefde betekent niet dat onze partner perfect moet zijn. Maar het is ook niet dat je een koppel wordt omdat het 'klikt'. Volgens mij is er niets verkeerd aan blijven zoeken. Je moet enkel weten wanneer je zoektocht tot het einde loopt. Ik vraag me af of het wel altijd de juiste keuze is, nummer twee? Als nummer één zo belangrijk is, is hij dan niet het vechten waard? Als ze weet wie ze heeft laten gaan waarvan ze spijt heeft, als dat haar ware Jakob was, dan moet ze terugkeren. Je hebt altijd twee keuzes in het leven. Het makkelijkste is het opgeven en desnoods op iemand anders steken (lees: de feministen) of blijven vechten, het moeilijkste maar het wordt wel het meest beloond.