Ik vind het heel betreurenswaardig dat zulke jonge kinderen al zo ongelukkig zijn door hun uiterlijk. Dat was vroeger minder, want tegenwoordig leven we vooral in een maatschappij die vooral gericht is op het schoonheidsideaal heb ik de indruk. Maar ik vermoed ook wel dat dit maar een periode is. Vroeg of laat accepteer je je lichaam zoals het is. En als je daar niet in slaagt, dan pas stap je over op plastische chirurgie, en dan nog... Waarom niet?
"Verander niets aan wie je bent, wees blij met je lichaam, schoonheid zit vanbinnen..." en blablabla, het zijn allemaal mooie uitspraken, maar oh zo cliché.. Ook al zit er veel waarheid in, op zo'n uitspraken zitten mensen die plastische ingrepen overwegen echt niet te wachten en ik denk ook niet dat ze er veel mee zijn. Je kan deze personen wel attent maken op de voor-, maar vooral ook de nadelen van dergelijke ingrepen. Niet om hen schrik aan te jagen, maar wel om hen de werkelijkheid te doen inzien, hen duidelijk te maken dat het iets permanent is, iets dat je niet zomaar kan op- of afzetten, iets dat je je hele leven zal meedragen, of zelfs iets dat fataal kan aflopen...
Ikzelf ben geen voorstander van plastische chirurgie, nu toch nog niet
, maar als je weet dat plastische chirurgie mensen (weer terug) gelukkig kan maken, waarom zouden we het hen dan beletten? Het is uiteindelijk hun leven, waarom zouden wij er dan een probleem van maken?!
Ik snap het probleem niet goed, oké de kinderen zijn misschien wel erg jong, maar toen ik zo oud was had ik ook wel klasgenootjes in mijn klas die bv. aan hun oren geopereerd werden omdat die te groot waren e.d. Ik vond dat eigenlijk helemaal niet zo raar. Als er iets is wat je echt heel ongelukkig maakt, én je hebt de mogelijkheid om het te veranderen, wat is er dan zo verkeerd aan ?
Langs de andere kant mag pestgedrag dan weer geen reden zijn om over te stappen naar plastische ingrepen, want bij jonge kinderen ontstaat pesten sowieso, ze vinden altijd wel iets, al is het maar iets kleins. Toch is het opmerkelijk dat de kinderen die veel en zwaar gepest worden vaak onzeker zijn en als je dan weet dat plastische chirurgie kan zorgen voor meer zelfzekerheid is het natuurlijk verleidelijk om later zo'n stap te zetten...
Eigenlijk heb ik hier dus geen uitgesproken mening over. Ik zie alles het liefste "puur natuur", en ik bewonder mensen die tevreden zijn over zichzelf en hun lichaam, inclusief de gebrekjes. Maar langs de andere kant heb ik er geen problemen mee dat mensen gelukkiger worden door net "dat kleine beetje hulp". Ik zeg niet dat ik het goedkeur dat meisjes van zulke leeftijd daar al mee beginnen (misschien brengt zoiets op vroege leeftijd problemen op oudere leeftijd?), maar op plastische chirugie staat nu eenmaal geen leeftijd; jongeren, mensen van middelbare leeftijd, ouderen... iedereen kan die stap zetten.
Natuurlijk wil ik er hier ook nog bij vermelden dat er een belangrijk verschil is tussen mensen die na een ongeval e.d. verminkt zijn en dan overstappen op plastische chirurgie en mensen die plastische chirurgie in overweging nemen o.w.v. schoonheidsredenen, maar het resultaat blijft hetzelfde.