Zeggen dat ik niets lust, dan ben ik aan het liegen. Want jawel, ik lust sla! (Daar is dan ook geen enkele smaak aan ) Het is natuurlijk wel een verschil tussen het lusten en het effectief eten. Ik zeg wel eerlijk, als er sla op mijn bord ligt op restaurant en mijn ouders zijn er niet bij, dna laat ik deze ook wijselijk op zijn plaats liggen.

Maar Wim, je hebt zeker een punt. Ik ben er ook van overtuigd dat je dingen kan leren eten maar dat het gewoon heel wat tijd vraagt! Maar toch... Mijn moeder legt steeds al groenten op mijn bord, deze MOET ik dan ook opeten. Doe ik dat niet, pech maar dan heb ik geen eten meer! Vroeger haalde ik dan ook mijn welbefaamde verdwijntrukken boven.

Het is zo dat we het aantal groenten krijgen naar onze leeftijd. Bijvoorbeeld: Ik ben er nu 19, dat wil zeggen dat ik 19 spruiten moet eten. Lekker is iets anders!

Wat me wel stoort, is dat ik al jaren aan het proberen ben groenten te eten. Steeds zonder resultaat. Ik vind nog steeds niets lekker! Zou het dan niet gewoon iets tussen mijn twee oren kunnen zijn? Maar waarom kan ik me daar dan niet vanaf zetten?