In eerste instantie laat dit artikel me denken aan de koloniale tentoonstellingen in België. Leopold II liet, naast voorwerpen en goederen, ook mensen individueel of dorpsgewijs tentoon stellen. Tussen 1885 en 1894 waren er 'inheemse dorpen' met Congolezen op de wereldtentoonstellingen in Antwerpen . In 1887 gebeurde dit ook in Tervuren. Deze Congolezen diende als typevoorbeelden van bepaalde 'rassen' of 'stammen'. De dorpen waren niet toegankelijk voor bezoekers maar deze konden van op een hoge loopbrug neerkijken op Leopolds Afrikaanse onderdanen. "De tentoongestelden bevonden zich in een precies omschreven gedeelte van de tentoonstellingsruimte [...] en de grens tussen hun wereld en de westerse, tussen wildheid en beschaving, natuur en cultuur diende strikt in acht te worden genomen" (Corbey 1989). (Bron: http://cas1.elis.ugent.be/avrug/leopolds/catalo.htm)

Ik vind dat er grote gelijkenissen zijn tussen de 'menselijke zoo' uit de koloniale tentoonstellingen en de dwergen die werken in het pretpark. Bij beiden dienen deze mensen zichzelf te 'spelen' en de bezoekers te entertainen. Zo ook moesten Congolezen in Tervuren in 1897 het publiek vermaken met 'traditionele' activiteiten zoals het spelen op een tamtam.

Een groot verschil tussen beiden is dat de Congolezen in Tervuren geen flauw benul hadden van wat hen te wachten stond. De dwergen wisten waarschijnlijk wel wat hun job inhield maar verdienen er genoeg geld mee, anders zouden ze deze baan toch niet houden. Ik volg de mening van Ivan dat ze deze baan misschien blijven doen omdat er niet genoeg werkaanbiedingen zijn voor personen met dwerggroei. Ook trek ik het standpunt van Wim niet in twijfel, het kan inderdaad zijn dat deze kleine mensen veel plezier hebben nu ze met gelijkaardige mensen samen aan iets kunnen werken. Nog een andere reden voor het houden van deze baan kan zijn dat deze dwergen niet beter weten dat er voor hen ook een eerbiedwaardige baan is weggelegd.