TUSSEN SCHIJN EN HEILIG


Trillingen en schokken onder het Vaticaan. Misbruikschandalen doen de rooms-katholieke kerk op haar grondvesten schudden. Het epicentrum is het brein van de paus. Daarbinnen wordt een schimmig gevecht gevoerd tussen schijn en heilig. De schade die door zijn huichelachtigheden in zijn directe omgeving ontstaat, kan wat mij betreft niet groot genoeg zijn. Laat uit de brokstukken echte liefde en gerechtigheid herrijzen. Het kaf moet van het koren gescheiden worden. De waarheid van de leugen.


Afgelopen week bleek Benedictus XVI in de jaren negentig, toen hij nog kardinaal en belangrijk functionaris van het Vaticaan was, een Amerikaanse priester die zo'n tweehonderd dove jongens misbruikte, in bescherming te hebben genomen. Ook Duitse pedofiele priesters reikte hij de hand in plaats van morele gerechtigheid af te dwingen. Liever de doofpot dan openbare gerechtigheid.

Eigenlijk is dat oud nieuws. We hebben altijd geweten dat de katholieke kerk niet écht deugde. Onze ouders zijn geen van allen ongeschonden uit hun katholieke opvoeding gekomen. Ze hebben allemaal verhalen over fysiek of geestelijk misbruik. Stelselmatig werd hen door strenge nonnen en paters afgeleerd om zelfstandig te denken. Seksualiteit en zondigheid waren synoniem. Met schuldgevoelens gingen ze het huwelijk in. Geen wonder dat die meestal geen stand hielden.

Onze ouders hebben ons door hun slechte ervaringen nooit enthousiast kunnen maken voor het geloof. Zonder erbij na te denken hebben ze ons laten dopen en misschien hebben ze ons af en toe met Pasen en Kerstmis meegenomen naar de kerk, maar hun ongeïnteresseerdheid sprak boekdelen. Voor de zekerheid hebben ze op hun sterfbed de laatste sacramenten in ontvangst genomen en hebben ze zich veelal laten begraven op katholieke begraafplaatsen. Baat het niet dan schaadt het niet moeten ze hebben gedacht. Maar van harte hebben ze nooit geloofd.

Ik kon geheel zelfstandig, zonder de druk van mijn ouders, op zoek gaan naar de plaats van een god of geen god in mijn leven. Als mijn vader en moeder nu zouden weten dat ik geïnteresseerd ben in het geloof zouden ze me voor gek verklaren. Hebben ze me soms niet genoeg wantrouwen overgebracht?

In hun denken waren de katholieke kerk en god synoniem. Over geloof zonder de kerk en zonder de paus hadden ze nog nooit nagedacht. Maar mijn generatie kan dat wel. In absolute vrijheid. Omdat we van onze ouders niet hebben moeten geloven, kunnen we dat geheel uit vrije beweging wel doen. Het is een persoonlijke ontdekking.

Waarom zou je het kind met het badwater weggooien. Waarom zou je omdat de kerk geregeerd wordt door een stelletje dwazen van je geloof vallen? Teveel eer aan Benedictus XVI om me door hem van de wijs te laten brengen. Het is niet omdat voor hem homoseksuelen niet welkom zijn in de kerk, dat ik niet in god kan geloven. Het is niet omdat ik voorstander ben van abortus en euthanasie dat ik me niet met een romanfiguur als Jezus verwant kan voelen.

Hoe kun je nog een woord geloven van wat de paus allemaal predikt? Wat zijn de uitspraken over seksualiteit, abortus en euthanasie waard uit de mond van een schijnheilig man. Laat de goedgelovigen doen wat de zelfstandige gelovigen al lang hebben gedaan. De kerk de rug toekeren en zelfstandig een relatie opbouwen met god. Want daarvoor heb je de paus en consorten helemaal niet nodig. Die zijn juist een obstakel in deze intieme verhouding. Het enige wat een christen in de bijbel kan vinden is zijn persoonlijke waarheid. Het domste wat je kunt doen is de bijbel verwarren met dat wat iemand anders over hem zegt. Je moet zelf denken en voelen. Je eigen waarheid vinden. Goedgelovigen luisteren naar anderen maar gelovigen naar zichzelf.

We leven in een interessante tijd. Nu de kerk haar macht heeft verloren wordt het geloof weer iets persoonlijks. Omdat we van niemand moeten geloven kunnen we er zelf voor kiezen. Misschien hebben we de bijbel daar wel helemaal niet voor nodig. Heilige boeken hebben volgens de mensen die erin geloven een goddelijke oorsprong. De mensenhanden die ze hebben geschreven zouden zo door god zijn geïnspireerd dat het zijn eigen handen waren die schreven. Wat maakt het uit. Wie god precies is en wat hij precies bedoelt zeggen de heilige boeken toch niet. Daarvoor moeten we gaan interpreteren en dat kan nu eenmaal op duizend manieren. Dat is vrijheid voor mij.

Oscar van den Boogaard is schrijver


DS, 26-03-2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB