Karel

Links is andermaal in snelheid genomen. Nu weer door wat eens de rechtse rakkers van de Koude oorlog waren. Of toch doortrapte Atlantici. In een opiniestuk nemen Guy Verhofstadt, Louis Michel, Jean-Luc Dehaene en Willy Claes afscheid van alle kernraketten in Europa. Weg met die nucleaire troep in Kleine Brogel!
In het illustere gezelschap geen socialist te bekennen. En Willy Claes dan, zegt u? Ach, Der Willy: hij is in partijpolitieke zin allang getranscendeerd naar een Henri Kissingerachtige luchtledigheid. Orakel zonder klei aan de voeten. Niet eens meer rode baron, hooguit een geest-en-rose. Neem het hem maar eens kwalijk: als NAVO-chef moest hij zijn aanhang leren paardjerijden op kernkoppen. Zo kinderlijk en dwingend zijn ze in Washington.
Mijn gedachten gaan uit naar Karel Van Miert.
Wie weet nog hoe eenzaam hij was in zijn strijd tegen de kruisraketten. Duizend riolen kreeg hij over zich heen, in de verderfelijke regie van ambassades, christendemocraten en liberalen. In die dagen hoorde je Willy Claes niet. En ook Jean-Luc Dehaene niet. Guy Verhofstadt zat nog in zijn Thatcheriaanse puberteit. Bruto nationaal product: olé, geluk! Louis Michel? Tuinkabouter van Jodoigne.
Karel is dood. Het kernwapenvrije Europa heeft hij niet meer gekend. Zijn partij heeft hem postuum niet (uit)gedragen als prominente dissident van NAVO-terreur. Wat heet, de sp.a had niet eens de fijngevoeligheid een kastanjeboom voor hem te planten.
Yves Leterme heeft een geweldige voorzet gekregen van vier elder statesmen. Straks wordt hij nog, kneus van alle buitendorpse leven, de eerste premier die het "militair-industriële complex" van de NAVO naar het graf van Karel Van Miert verwijst. Met andere woorden: aanvoerder van het losgezongen Europa. Al zal dat Pieter De Crem – gesteven en gestreken NAVO-tsjeef - bloed, zweet en tranen kosten.
Edoch: de duistere kant van Yves Leterme is ook dat hij misdienaars veracht.

Hugo Camps
Bron: DM 20/02/2010

__________________
"Niets is zo machtig als het menselijk verstand,
tenzij het menselijk onverstand."
Uit : Het vliegende bed. W. Vandersteen