Schuld
Dit is de officiële communicatie van het parket van Hasselt: "Na de aanhouding van de man heeft de federale politie verder onderzoek gedaan in en rond het huis van de verdachte. Dat heeft geleid tot een aantal sporen, die verder onderzoek vergen. Daaruit moet blijken of de man al dan niet effectief als dader in aanmerking komt voor de dubbele moord."

Dat betekent dat het parket aanwijzingen en sporen heeft van een mogelijke betrokkenheid van de buurman van het jonge koppeltje dat op een haast professionele manier geëxecuteerd werd. Nergens zegt het parket dat het over bekentenissen of bewijzen van schuld beschikt. De aanhouding en de inverdenkingstelling van de man gebeuren voorlopig alleen om verder onderzoek mogelijk te maken. In het Belgische rechtssysteem geldt dan een heel eenvoudige juridische regel, het zogenaamde 'vermoeden van onschuld'. De buurman is juridisch nog altijd volkomen onschuldig en dient dan ook zo behandeld te worden.

Ook het massaal inzetten van mensen en politionele middelen is zeker in een dubbele en op het eerste gezicht motief loze moord een normale zaak: het parket zou terecht kritiek krijgen mocht ze niet alles op alles zetten om de dader of daders te vinden. Maar de inzet van middelen is ook al geen graadmeter van schuld. Zo'n onderzoek gebeurt trouwens à charge et à decharge: ook elementen die op onschuld kunnen wijzen worden onderzocht. Die zijn er ook, in persoonlijke getuigenissen: zowel zijn schooldirecteur, zijn leerlingen, zijn ex-vrouw als de grootvader van de slachtoffers zien de betrokkene niet in staat om in een halfuur tijd zo'n koelbloedige executie uit te voeren. Ook die verklaringen vormen geen sluitend bewijs. De simpele waarheid is dat we voorlopig niets weten.

In zo'n geval zou enige terughoudendheid gepast zijn: stel maar eens dat de man niets verweten kan worden en terug in het huis naast dat van zijn vermeende slachtoffers moet wonen.

Van die terughoudendheid was er bij veel media niets te merken: livestreaming op nieuwssites van het onderzoek in de tuin, ongecontroleerde geruchten, de volledige identiteit en adres van de dader en een bijzonder sterk woordgebruik: zo is een gescheiden man voor sommigen al een "eenzaat". Het is de job van de pers om over feiten te berichten, die van het parket om schuld of onschuld aan te tonen. Laten we vooral niet proberen elkaars job te doen.

Yves Desmet
Politiek commentator

Bron: www.demorgen.be, 07/01/2010


Mijn mening

Dank u Yves Desmet om de mening van zoveel Vlamingen even bekend te maken. Mijn eerste reactie toen ik gisteren op het nieuws de huiszoeking zag bij de heer Ronald Janssen die werkt op de Sint-Martinusschool in Herk-De-Stad, was verbijstering. Hoe is het mogelijk dat de naam, het adres en de werkplaats van een man die mogelijk schuldig is aan moord over heel België wordt verspreid? Is het principe normaal niet: Men is onschuldig tot men het tegendeel kan bewijzen?
Ok, hij heeft vannacht bekend dat hij de moord op Shana en haar vriend Kevin gepleegd heeft. Maar let op mijn woorden: hij heeft het pas vannacht bekend! Dit wil dus niet zeggen dat men gisteren al wist dat hij dit gedaan had. En toch vertelde men aan heel België dat Ronald Janssen hoogstwaarschijnlijk de moordenaar was. En Ronald Janssen woont naast de familie Appeltans en hij werkt in de Sint-Martinusschool.
Stel je even voor dat deze man compleet onschuldig was. Stel je voor dat je het politiebureau buiten stapt als totaal onschuldige persoon. En toch is je leven compleet anders. Mensen bekijken je als een moordenaar, ook al is dit niet zo. Zeg dus maar bye bye vrienden en kennissen, bye bye werk, ... Kortom: bye bye leven.

Daarom even een oproep, ook al lezen de mensen achter de schermen van onze Vlaamse mediakanalen dit waarschijnlijk niet: Volg het principe dat hier in Belgie telt. Verklaar zelf niemand schuldig. Je ben onschuldig tot het tegendeel bewezen is.