actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Brussel-Halle-Vilvoorde

Brussel-Halle-Vilvoorde is een communautair geladen dossier dat de relaties in ons land al lang vertroebelt, en dat zal zo blijven tot het probleem opgelost is.

De kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde omvat de 19 gemeenten van het tweetalig gebied Brussel en 35 gemeenten uit Halle-Vilvoorde (Vlaams-Brabant) en strekt zich uit over twee verschillende taalgebieden : het tweetalige Brussel en het eentalig Nederlandstalige Vlaanderen. Dankzij deze kieskring kunnen Franstalige partijen, met hun nationale boegbeelden, voor de federale en Europese verkiezingen ook stemmen ronselen in 35 Vlaamse gemeenten. In Brussel kunnen Vlamingen dan weer voor de Vlaamse kandidaten uit Halle-Vilvoorde stemmen.

Om de sluipende verfransing tegen te gaan, vragen de Vlaamse partijen al decennia de splitsing . Er zouden zo drie kieskringen ontstaan: Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en Brussel. Dit betekent niet dat de Franstaligen niet meer kunnen deelnemen aan de verkiezingen in Vlaams-Brabant: zij kunnen een aparte lijst indienen - zoals de Union Francophone bij de Vlaamse verkiezingen. Die was evenwel niet zo succesvol, omdat ze het zonder nationale boegbeelden moet stellen.

En dan is er nog het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Ook dat bestrijkt de 19 Brusselse gemeenten en de 35 Vlaamse en strekt zich dus ook uit over twee taalgebieden. Door dit arrondissement zijn 35 Vlaamse gemeenten voor hun vervolgingsbeleid en de afhandeling van rechtszaken afhankelijk van Brussel, met een tweetalig parket en tweetalige rechtbanken. Daardoor ontstaat de facto ook buiten Brussel een tweetaligheid.

De Brusselse Vlamingen nemen een speciale plaats in in dit verhaal. Zonder de band met Halle-Vilvoorde worden zij in een minderheid geduwd op politiek en justitieel gebied. Zij dreigen bij een splitsing zonder eigen gekozenen te vallen in het federaal en Europees parlement, of op gerechtelijk vlak niet aan bod te komen in een grotendeels Franstalige omgeving.

Bij de splitsing zijn relatief weinig mensen rechtstreeks betrokken, maar het werd een symbooldossier door de acties van de burgemeesters uit de Vlaamse Rand rond Brussel. In mei 2004 kwam het monster van Loch Ness weer boven water en in de aanloop naar de verkiezingen ondertekenden de voorzitters Steve Stevaert (SP.A), Dirk Sterckx (VLD), Els Van Weert (Spirit) en toenmalig minister-president Bart Somers (VLD) een akkoord: ,,De kieskring moet splitsten zonder dat Vlaanderen daarvoor een prijs moet betalen''.

CD&V en zeker N-VA stapten dan weer niet in een Vlaamse regering zonder garanties daarover. Het gevolg was een Vlaams regeerakkoord, waarin uitdrukkelijk staat dat Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst moet worden, met het ondertussen legendarische woordje ,,onverwijld' ' als tijdschema. Stilzwijgend werd daaronder verstaan voor dat het tegen 1 januari 2005 moest.

Maar sinds de PS besliste de MR te dumpen uit de Waalse, de Brusselse en de Franse Gemeenschapsregering, rijdt de federale regeringsploeg niet meer als een blok. Kopman Guy Verhofstadt (VLD) moest pijnlijk ervaren dat hij geen snelle oplossing kon forceren. Nu mogen Johan Vande Lanotte (SP.A) en Didier Reynders (MR), een nieuwe poging wagen. Als ministers van Institutionele Hervorming zitten de twee de interministeriële conferentie over B-H-V voor. Daarin zijn alle regeringen - en meteen ook alle partijen met uitzondering van Groen! en Vlaams Belang - vertegenwoordigd.

Maar Verhofstadt liet al weten dat ,,geen prijs betalen'' geen optie is: ,,De ene gemeenschap kan de andere zijn wil niet opleggen, zo werkt ons land niet.'' In de Wetstraat is te horen dat Di Rupo beseft dat de Vlamingen bij zo'n compromis geen communautaire toegevingen aan de Franstaligen willen doen. Het zal om geld gaan, al is de herfinanciering van Brussel nu al uitgesloten als pasmunt. Die stok houden de Vlamingen liever achter de deur voor verdere communautaire onderhandelingen.

(DS/e-Dossiers)