Nu gaat het plots wel?


Al de hele week krijgen we van uitbater Aquiris te horen dat het minstens tot Kerstmis nodig heeft om het waterzuiveringsstation Brussel-Noord weer aan de praat te krijgen. Het Franse bedrijf doet zijn ‘uiterste best' om een eind te maken aan de schaamteloze vervuiling van de Zenne. Maar er is tijd nodig, aldus Aquiris, want het is allemaal niet zo simpel als iedereen wel denkt.


Tot afgelopen zaterdag, na elf dagen vervuiling. Nadat de rechter een dwangsom van 300.000 euro had opgelegd, kon Aquiris zijn installaties op miraculeuze wijze plots weer doen draaien. ‘De rechter dwingt ons', aldus de Franse topman Charles Lénès. ‘Maar als er schade is door die vroegtijdige herstart, moet iemand anders daarvoor betalen.'

Los van de discussie over het beschadigingsrisico, stellen we vast dat het station wel vroeger open kon. Dat het niet tot kerst hoefde te duren om alle mankementen te herstellen.

Wat was er gebeurd als de rechter bijvoorbeeld op 10 december, twee dagen na de eerste vervuiling, zijn uitspraak had gedaan? Had Aquiris de installaties toen ook al kunnen heropstarten? Met andere woorden, hoelang te lang is de Zenne vervuild geworden?

Het is spijtig dat de rechter zijn uitspraak niet vroeger heeft gedaan. Doordat de politieke verantwoordelijken met hun hoofd bij dat ander milieufiasco, de klimaattop in Kopenhagen, zaten, heeft het enkele dagen geduurd voor ze naar de rechter stapten. De media en het parlement hebben de ministers daarvoor een rekening gepresenteerd. Vooral de Brusselse minister Evelyne Huytebroeck (Ecolo) heeft haar portie kritiek gekregen.

Maar wie controleert en bekritiseert Aquiris? Het is een publiekprivate dochter van de Franse multinational Veolia, in principe is het dus aan de publieke partner om de controle te doen. Maar het Brussels Gewest zit met Aquiris in een juridisch conflict verwikkeld over extra kosten aan het station, en elke communicatie tussen de twee partners ligt al enkele maanden volledig stil — de mensen van het gewest gaan niet meer naar de raad van bestuur van Aquiris, om een belangenconflict te vermijden.

Voorts hoeft het Franse bedrijf blijkbaar van niemand bang te zijn. De mediastorm heeft Aquiris en moederbedrijf Veolia alleszins niet geraakt. Ook de politieke druk was niet meer dan een deukje. Alleen een rechtbank kon de leugens van Aquiris over de snelheid van de werken doorprikken.

Over het vuil dat gedurende elf dagen in de Zenne is blijven stromen, was Aquiris naar eigen zeggen steeds ‘gechoqueerd'. Maar in de feiten maakte het geen haast om de vervuiling te stoppen, zo is nu gebleken. Het bedrijf vindt het ook niet de moeite om daarover een goede uitleg te geven.

Intussen staan in enkele Limburgse gemeenten de vuilniszakken al een week op straat. Dat heeft op het eerste gezicht niks met de Zenne te maken. Maar de reden is een staking bij het Franse bedrijf dat de daar vuilnisophaling doet, Veolia. De burgemeesters kunnen tegenover hun bezorgde inwoners niet anders dan verwijzen naar de Franse multinational.

De overheid is dus ook op de vuilniszakken en de kwaliteit van het rivierwater haar greep aan het verliezen. De rel over het waterzuiveringsstation leert ons dat we een rechtbank nodig hebben om het publieke domein op onze privépartners te heroveren.


DS, 21-12-2009 (Pieter Lesaffer)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB