Ik zou verwachten dat men op de leeftijd van 11 jaar toch al iets weet over de tweede wereldoorlog, niet meteen de holocaust of Auschwitz, maar toch al zeker over Hitler. Ik wist al op mijn zevende wie Hitler was, maar ik was ook zeer benieuwd wie deze persoon was, waarover zo veel verteld werd, bijvoorbeeld in documentaires.

Men is eerder geneigd om een onderwerp als de holocaust te vermijden voor hun kinderen, te gruwelijk. Maar ik ben van mening dat ze beter beginnen te vertellen over de holocaust op een leeftijd dat ze verstaan dat het een verschrikkelijke gebeurtenis is in de geschiedenis (je moet nu niet ineens gruwelijke foto's laten zien). En 11 jaar, dat is een leeftijd waarop een kind al heel veel begrijpt.

Ik heb in het middelbaar eens een bespreking gehouden over de holocaust en ik vroeg of iemand de holocaust kende. En er waren toch maar een drie mensen die de holocaust kende, de meesten hadden er ooit iets van horen zeggen, maar wisten niet meteen wat het was. Daar schrok ik toch van. Maar het stuk over de holocaust werd pas behandeld in het vijfde jaar van het secundair, maar dan nog.

De geschiedenis mag zeker niet ontlopen worden want zoals Abraham Lincoln ooit citeerde: "wie de geschiedenis vergeet is gedoemd hem te herhalen".

Ik ben ooit eens naar een congres geweest over kinderen van de 'shoah' (holocaust), bij deze mensen leefde dit verdriet nog heel intens. En ze vonden dat de jeugd te weinig wordt gewezen op deze dramatische gebeurtenis.

Ik ben wel blij dat oude veteranen de kinderen iets willen vertellen over de oorlog en de holocaust. Maar op een dag zullen de laatste ooggetuigen ook verdwijnen, en dan staan wij voor de taak om onze kinderen en kleinkinderen te vertellen over de tweede wereldoorlog en de holocaust.

De holocaust mag NOOIT vergeten worden.