Ik ga zeker akkoord deze bevindingen.
Ouders zijn voortaan meer bezig met hun sociaal leven en dat van hun kinderen in plaats van met de opvoeding.
Het begint eigelijk al vanaf de moment dat de mama zwanger is. Het toekomstig gezinnentje wordt al overspoeld met cadeautjes. Dit betert er zeker niet op wanneer het kindje effectief geboren is. Ouders willen echter zo lang mogelijk jong blijven en weggaan met vrienden is hierbij zeer belangrijk voor hen. Maar wat gebeurd er met het kindje? Dit krijgt een oppas of wordt (weeral) bij de grootouders te slapen gelegd.
Vroeger kende kinderen een vast patroon. Door de week op tijd in bed in het weekend was een uitzondering mogelijk. Dit patroon is er nu ook al niet meer. Kinderen moeten zo veel mogelijk bezig van hun ouders met sociale dingen zoals voetbal, tennisles, sportkamp .. Dit ouders verwachten dan ook dat de begeleiders van deze sociale activiteiten de opvoeding op zich neemt. Deels kunnen we dit stellen maar grotendeel van de opvoeding is nog steeds te taak van de ouders!
Door gebrek aan tolerantie zal snel alles uit de hand lopen en wanneer het kind de puberteit bereikt zal het zich duidelijk beginnen manifesteren met gekende problemen als gevolg ..
Gaat dit nog erger worden? Naar mijn menig wel. Vaak zie ik mensen die zwanger zijn waarvan ik het volgende denk: Ze zijn zelf nog een klein kind, weten niet hoe ze met andere mensen moeten omgaan, hoe kan zo iemand dan een klein nieuw wezen een degelijke opvoeding geven?