Minarettenkwestie: Iran roept Zwitserland op het matje

De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken heeft de Zwitserse ambassadeur naar Teheran geroepen. Doel van de ontmoeting is zijn ongenoegen te uiten over de uitslag van het referendum waarbij de Zwitsers zich vorige zondag uitspraken voor een verbod op minaretten.

Het ministerie zegt dat dergelijke zaken enkel de zogenaamde 'islamofobie' en de vooroordelen tegen buitenlanders in Europa aanzwengelen. "Daarnaast doen ze de spanningen tussen moslims en christenen verder stijgen", klinkt het.

"Beeld geschaad"
Minister van Buitenlandse Zaken Manouchehr Mottaki richtte zich ook tot zijn Zwitserse evenknie Micheline Calmy-Rey. "Een land dat beweert respect te hebben voor democratie en mensenrechten mag een dergelijk referendum nooit toestaan", was zijn boodschap tot haar. "Religieuze waarden zouden nooit onderwerp mogen zijn van een referendum. In de ogen van moslims wereldwijd heeft de ban op minaretten het beeld van Zwitserland als een progressief land geschaad."

Het hoofd van de Iraanse diplomatie voegde eraan toe dat hij hoopt dat de Zwitserse regering de nodige stappen zal ondernemen om ervoor te zorgen dat het verbod niet toegepast wordt. In Zwitserland wonen ongeveer 400.000 moslims. (anp/svm)

05/12/09 15u15
HLN.be

Eigen visie:
Iran heeft geen recht van spreken. Mensenrechten zijn de zwakte van het land. Eerst en vooral is het een corrupte, subtiele dictatuur. Persvrijheid is er aan banden gelegd en de doodstraf wordt soms zonder twijfelen of proces uitgevoerd. Homofilie is er ten strengste verboden. Folteringen met zweepslagen zijn effectieve straffen die door het gerecht kunnen opgelegd worden. Afgelopen zomer werden 2 vrouwen vrijgelaten na een 2 jaar durende gevangenis straf omdat ze "te katholiek" waren. Godsdienstvrijheid is dus ook verre van werkelijkheid. Het klinkt misschien wel wat "oog om oog, tand om tand" maar Zwitserland schendt niet rechtstreeks de mensenrechten. Aangezien elke godsdienst toegelaten is in het land. In tegenstelling tot Iran. De enige beperking is er één van architectische aard. Namelijk de minaret. De bouw van een moskee is echter niet verboden. In tegenstelling tot een kerk in Iran.
Wie heeft dan de grootste stap gezet op het vlak van vrijheid, met name die in godsdienst?

Iran maakt nog maar eens duidelijk dat het haar wil kost wat kost wil opleggen. T.o.v. elk land en elke mens in de wereld. Iran is een maatschappelijk gevaar.
Sommige Zwitsers zullen het verbod op minaretten gebruiken als extra strijdmiddel tegen de islam maar dat is de meederheid niet. In de wereld moet men kijken naar meederheiden. Democratie is het woord dat een betekenis kreeg eind 20ste eeuw. Demo- (volk) cratie (heersen, regeren). Dus de meederheid. In Zwitserland wil de meederheid (zonder corruptie) een verbod, dan is dat de wil van het volk. Als het volk in Iran een kerk verbod wil, doen ze dat ook en is het de wil (als er geen corruptie is teminste, nog een aspect van het land Iran).

Dit zou de enige scheidingslijn zijn die een oorlog in de toekomst zou kunnen voorkomen: regionale democratieve wetten. Hoe erg het ook mag zijn. Maar iemand die geen politie wil zien gaat ook niet naar de politieschool. Dus scheiding van culturen. Zo behoudt elke regio haar eigen cultuur. Op het vlak van godsdienst vindt ik wel dat de wereld mutlicultureel moet (!) zijn. Hoe meer diverse visies en interpretaties, hoe meer ethische problemen kunnen opgelost worden (er zijn namelijk meer argumenten die afgewogen kunnen worden).