Volgens mij gaat het hier over een problematiek, waar veel verschillende factoren rol in spelen.

Als iemand zich depressief voelt. Kan die persoon dit gaan compenseren door
een primaire behoefte te bevredigen. Waardoor hij of zij zich achteraf ietsje beter voelt. Eten kan ook gelinkt worden aan de moedersborst, waar de baby zich gerust en veilig voelde.

Ook als je op iemand kwaad wordt, kan je niet zomaar die persoon fysiek aanvallen. toch wenst je lichaam die persoon aan te vallen. Maar we houden deze prikkel tegen. In de natuur zouden wij hem met onze kaken en klauwen aanvallen. Mits we deze niet gebruiken in de "geciviliceerde wereld". Geraken deze spieren automatisch geprikkeld, maar we laten deze prikkel niet aan bod komen, waardoor deze spieren stelselmatig gespannen geraken. eten kan dus weer een uitlaatklep zijn van emoties.

__________________
Wie zijn doel kent, vindt de weg. (Lao tze)